ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΌ ΤΗΣ ΠΕΝΤΈΛΗΣ

 

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΌ ΤΗΣ ΠΕΝΤΈΛΗΣ 

Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλος τόπος στην Ελλάδα, όπου συναντιούνται τόσοι πολλοί σκιώδεις ταυτόχρονα και το αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι σε πολλές περιπτώσεις συμβιώνουν αρμονικά με τους ανθρώπους που έχουν σπίτια στην ευρύτερη περιοχή παρουσίας και δράσης αυτών των όντων.

Πολλές φορές επίδοξοι μάγοι έχουν χρησιμοποιήσει την επίκλητικη Μαγεία στην περιοχή του δάσους για δικούς τους λόγους, μια από αυτές ήταν αυτή του Ηλία Γκοβα από τον Κολωνό ο οποίος με τον αδερφό του Λάμπρο, την Μαρία σύζυγό τότε του Λάμπρου και μερικούς άλλους ανθρώπους είχαν πάει στο χώρο εκεί για έρευνες υπερφυσικών φαινομένων και ότι άλλο, δεν ξέρω πως και υπό ποιες συνθήκες ο Ηλίας αφού έφτιαξε ένα μαγικό κύκλο επικλητικής Μαγείας χρησιμοποιώντας ένα σπαθί που ποιός ξέρει από πού προέρχεται, άρχισε να καλεί τις δυνάμεις του χώρου και ως συνήθως συμβαίνει τα έκανε σκατα.

Από ότι έμαθα αργότερα ο Λάμπρος και οι υπόλοιποι που ήταν σε απόσταση δεν είχαν καταλάβει τι έκανε ο Ηλίας αλλά όταν είδαν ορδές από μαύρες σκιές, χιλιάδες τέτοια όντα να τρέχουν προς την κατεύθυνση του Ηλία όλοι μαζί ταυτόχρονα, φανερά εξοργισμένοι κατάλαβε ότι κάτι δεν πάει καλά και το ανακάλυψα ακολουθώντας τους όταν είδε τον αδερφό του στον μαγικό κύκλο με το σπαθί στραμμένο προς κάποια σκιώδη πνεύματα που τον είχαν προσεγγίσει επικίνδυνα.

Ο μακακας είχε κστουρηθεί από το φόβο του και έτρεμε ολόκληρος.

Ο Λάμπρος ως πρώην σατανιστής άσχετα με το αν μοιραία κατέληξε λαμόγιο ολκής ως επαγγελματίας μελλοντολόγος για λόγους που έχω αναφέρει επανειλημμένα μέσα από αναρτήσεις μου τελικά έσωσε τον Ηλία ο οποίος δεν υπήρχε περίπτωση να φύγει από εκεί αλώβητος.

Αυτά είναι λίγα από τα τραγικά γεγονότα που συνέβησαν εκείνη την νύχτα σε αυτούς και όπως προείπαμε εγώ τα έμαθα αργότερα, πολύ αργότερα, γεγονός που μου κίνησε την περιέργεια για το τι ακριβώς συμβαίνει με εκείνο το μέρος.

Φυσικά εννοείται ότι το επισκέφθηκα αρκετές φορές και όντως αποδείχθηκε από την πρώτη στιγμή ότι η παρουσία των σκιών δεν είναι μόνο συνεχής και αδιάλειπτη, αλλά και πυκνή.

Ρωτώντας τους να μάθω γιατί είναι εκεί, η απάντηση τους ήταν ότι αυτοί ήταν εκεί πριν από τους ανθρώπους που τώρα ζουν στην περιοχή αλλά δεν πήρα τις απαντήσεις που ήθελα μέχρι την στιγμή που ένας φίλος τότε ερευνητής πεδίου με πήρε και πήγαμε στο δάσος βαθιά μέσα σε ένα άγνωστο στο ευρύ κοινό αρχαιολογικό χώρο που ήταν το μέγαρο της θεάς Λητώ.

Στην πραγματικότητα είναι ένα απομεινάρι σπηλαίου σε ένα βράχο στην μέση του πουθενά χωρίς τίποτα ιδιαίτερα ενδιαφέρον γύρω από το χώρο του οποίου υπάρχει ένα αρχαίο νεκροταφείο υποτίθεται δούλων σύμφωνα με την επίσημη επιστημονική κοινότητα και την αρχαιολογία.

Το όλο πράγμα όμως ξεφεύγει κατά πολύ και γίνεται μαύρο ως εκεί που δεν πάει άλλο καθώς στην πραγματικότητα πρόκειται για μια πύλη μεταξύ των κόσμων.

Το Κοίλωμα στο βράχο που μοιάζει ως ένα απλός φυσικός σχηματισμός είναι η πύλη του Ερέβους και όπως φαίνεται τα μυστήρια που λάμβαναν χώρα εδώ ήταν εντελώς σατανικά .

Παρένθεση εδώ να σημειωθεί ότι ο συγκεκριμένος χώρος φωτογραφήθηκε και υπάρχει άρθρο με φωτογραφίες σε ένα από τα τεύχη του περιοδικού Τρίτο Μάτι πολλές δεκαετίες πριν και συγκεκριμένα το 2005 - 2006 .

Τέλος πάντων για να κλείσει η αφήγηση, ρωτάω την σύνοδο μου στην έρευνα πεδίου Βαρβάρα Αλαμάνου τι βλέπει ενορατικά για το χώρο και αυτή είπε ότι υπάρχουν δύο ειδών φύλακες, ένα φίδι και ένας άντρας.... Δεν μίλησε για πύλη μεταξύ των κόσμων, αλλά ανέφερε ξεκάθαρα ότι έβλεπε μια γυναίκα μαύρη και ότι ήταν η μυθική Λητώ.

Η αρχή του νήματος άρχισε να ξετυλίγεται όταν εγώ πρωτοβουληθηκα να έρθω σε επαφή με την συγκεκριμένη οντότητα για να μάθω γιατί υπάρχουν τόσοι πολλοί τάφοι γύρω από το ιερό άδυτο πράγμα που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν ύβρη προς την θεότητα, αλλά δυστυχώς όμως όχι σε αυτή την περίπτωση.

Η οντότητα όντως ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα μου και εκτός από το γεγονός ότι ο χώρος πάγωσε και τα πουλιά όπως και κάθε ήχος σίγησε απότομα, είδαμε όλοι ολοκάθαρα μια μαύρη καπνιά να αναδύεται από το δάπεδο του κοιλωματος και να υψώνεται αργά αργά.

Δεν ξέρω αν κράτησε δευτερόλεπτα ή ώρες ατέλειωτες καθώς αυτό το μαύρο κινούμενο " κάτι" που όντως υφίσταται ότι μοιάζει με πλοκάμια κινούνταν αργά και σταδιακά υψωνόταν θυμίζοντας μου ότι ένα από τα ονόματα της Λητούς είναι " Καλλιπλόκαμη" .

Αυτό που βλέπαμε ήταν στην πραγματικότητα πλοκάμια καπνού που έλαμπαν υπνωτιστικα με ένα απόκοσμο μώβ ιώδες το οποίο αιχμαλώτιζε την προσοχή μας σβήνοντας από το μυαλό κάθε είδους επαφή με την λογική, τον φόβο ακόμη και τις άλλες αισθήσεις εκτός από την όραση.

Το ον έγινε στήλη καπνού που μετατράπηκε σε μια μαύρη γυναίκα μετρίου αναστήματος η οποία έμοιαζε κυριολεκτικά λές και ανήκει σε μια άγρια φυλή Ινδιάνων ή κάτι παρόμοιο.

Μαύρα μαλλιά δεμένα πίσω αλογοουρά δεν ήταν όμορφη αλλά εξέπεμπε ένα παράξενο ερωτισμό, ήταν λές και σε προκαλούσε να την αρχίσεις στα χαστούκια και να την βιάσεις.

Αυτό που εξέπεμπε ήταν το ζωοδες πάθος και η βία.

Εν κατακλείδι λοιπόν θέλοντας να μάθω τι ακριβώς συμβαίνει με το χώρο εδώ η απάντηση είναι πως αυτό είναι το άδυτο μίας αρχαίας ελληνικής σκοτεινής λατρείας του Θεού Διονύσου η οποία όπως φαίνεται επικεντρώνεται στην μητέρα του Λητώ.

Οι ιερείς αρχικά άφηναν τις προσφορές σε φρούτα, κρασί κλπ προς τιμήν του θεού Διονύσου στον βωμό του που βρίσκεται σε απόσταση από το χώρο εκεί και μόνο οι υψηλοί ιερουργοί συνέχιζαν το δρόμο για να φτάσουν στο σημείο αυτό στο οποίο γινόταν θυσίες αντρών προκειμένου να μπορέσουν να ανοίξουν την πύλη μεταξύ των κόσμων ώστε να περάσει η θεά στην υλική πραγματικότητα.

Κοιτώντας γύρω μου συνειδητοποίησα ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που θυσιάστηκαν ήταν οι ίδιοι αυτοί που βρίσκονται σε καθένα από τους εκατοντάδες τάφους τριγύρω.

- Και τα Βριλ ?.... Αυτοί οι σκιώδεις άνθρωποι?  Ρώτησα 

Η θεά χαμογελώντας με ένα χαμόγελο που κρύβει παρά φανερώνει σύμφωνα με την ψυχολογία η οποία λέει ότι αν τα χείλη είναι σφιγμένα το άτομο κάτι δεν θέλει να πει, κάτι κρύβεται πίσω από τα λόγια που λέει, δεν θέλει να είναι εκεί ή να μετέχει σε μια συζήτηση.

Η θεά λοιπόν όπως προαναφέρθηκε χαμογέλασε και έτεινε το χέρι της δείχνοντας γύρω τους τάφους.

Τότε συνειδητοποίησα ότι τελικά όλοι αυτοί που εμφανίζονται ως σκιές στην πραγματικότητα δεν είναι shadow people δηλαδή σκιώδεις άνθρωποι αλλά δυστυχώς εγκλωβισμένες ψυχές όλων αυτών των ανθρώπων που θυσιάστηκαν στο βωμό της θεάς, και είναι μαύροι γιατί είναι παγιδευμένα πνεύματα στο λεγόμενο κατά την Βουδιστική φιλοσοφία " Κύκλο της δυστυχίας" , μια ακόμη πνευματική κατάσταση αποσύνθεσης του πνεύματος το οποίο βιώνει σκοτάδι και παγωνιά όχι γιατί δεν έζησε ενάρετο βίο ή γιατί ήταν κακός άνθρωπος, φαύλος και μοιχός, απλά γιατί έζησε μια ζωή αφιερωμένη στην υλική πραγματικότητα και την επιβίωση του χωρίς καμία απολύτως προσπάθεια για ψυχική εξέλιξη  , δεν έχει καμία σημασία αν πίστευε σε κάποιο θεό ή όχι, καθώς το τέλος του σφράγισε την πνευματική τοι μοίρα η οποία όπως καταλαβαίνετε είναι στο αιώνιο σκοτάδι.