ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΌ ΠΡΟΣΟΠΩ -ΠΙΣΩ ΑΠΌ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΊΑ ΤΟΥ ΌΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ " Το Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ "...

        ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΌ ΠΡΟΣΟΠΩ -ΠΙΣΩ ΑΠΌ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΊΑ ΤΟΥ ΌΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ
 " Το Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ "... 

Βy Medium Evans Adamakis.

Το Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ είναι το μοναδικό δημοσιευμένο μυθιστόρημα του Όσκαρ Ουάιλντ, το οποίο κυκλοφόρησε στο μηνιαίο περιοδικό Lippincott's Monthly Magazine στις 20 Ιουνίου 1890, για το τεύχος Ιουλίου του ίδιου έτους. 

Οι εκδότες του περιοδικού, φοβούμενοι την ανηθικότητα του μυθιστορήματος, λογόκριναν το έργο και αφαίρεσαν περί τις 500 λέξεις πριν την δημοσίευση, χωρίς να ενημερώσουν τον Ουάιλντ. 

Ακόμα κι έτσι όμως, το έργο κατάφερε να εξοργίσει το βρετανικό κοινό, οδηγώντας μέχρι και σε κραυγές για δίωξη του συγγραφέα για προσβολή της βικτοριανής ηθικής. 

Η  άμεση απάντηση του Ουάιλντ σε αυτό ήταν μια σειρά από επιθετικές επιστολές-απαντήσεις στον Τύπο της εποχής.

 Εν συνεχεία ο Ουάιλντ αναθεώρησε την ιστορία για να την εκδώσει σε βιβλίο, προχωρώντας σε σημαντικές αλλαγές, διαγράφοντας αμφιλεγόμενα αποσπάσματα και προσθέτοντας καινούργια κεφάλαια καθώς και μια εισαγωγή ποτισμένη με αφορισμούς και σαρκασμό, η οποία έχει γίνει έκτοτε διάσημη ως αυτόνομο κείμενο. 

Η τροποποιημένη έκδοση του βιβλίου κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ward Lock & Co τον Απρίλιο του 1891. Μερικοί μελετητές όμως θεωρούν ανώτερο το αρχικό μυθιστόρημα που είχε δημοσιευτεί στο Lippincott's.

Το Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ

Το εξώφυλλο του περιοδικού Λίπινκοτ'ς (Lippincott's) του Ιουλίου 1890, στο οποίο δημοσιεύτηκε η πρώτη έκδοση του μυθιστορήματος

Πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ο Ντόριαν Γκρέυ (Dorian Gray), ένας νεαρός του οποίου το πορτραίτο ζωγραφίζει ο Μπάζιλ Χόλγουορντ (Basil Hallward). 

Ο Μπάζιλ γοητεύεται από την ομορφιά του νέου και σύντομα ξελογιάζεται μαζί του, θεωρώντας τον Ντόριαν υπεύθυνο για μια νέα κατεύθυνση στην τέχνη του.

 Τότε όμως ο Ντόριαν συναντά τον Λόρδο Χένρυ Γουότον (Lord Henry Wotton), φίλο του ζωγράφου, και σαγηνεύεται από την φανταχτερή προσωπικότητά του και την κοσμοθεωρία του.

 Πιστός στις ιδέες του περί νέου ηδονισμού, ο Λόρδος Χένρυ θεωρεί ότι το μόνο πράγμα στην ζωή άξιο αναζήτησης είναι η ομορφιά και η ικανοποίηση των αισθήσεων. 

Συνιδειροποιή ότι μια μέρα η ομορφιά του θα χαθεί, ο Ντόριαν εκφράζει, περιπαικτικά, την επιθυμία του να πουλήσει την ψυχή του με αντάλλαγμα το πορτραίτο που φιλοτέχνησε ο Μπάζιλ να γεράσει αντί εκείνου. 

Η ευχή του Ντόριαν εκπληρώνεται, και καθώς ο νεαρός βυθίζεται όλο και περισσότερο σε μία έκλυτη ζωή ακολασίας στο κυνήγι των αισθήσεων, το πορτραίτο εξυπηρετεί ως μία διαρκής υπενθύμιση του αντίκτυπου που έχει κάθε πράξη στην ψυχή, με το κάθε αμάρτημα να παρουσιάζεται είτε ως παραμόρφωση της σιλουέτας του είτε ως σημάδι γήρανσης.

Το Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ θεωρείται ότι ανήκει στην κλασσική γοτθική λογοτεχνία με έντονο Φαουστικό θέμα.

Ο Λόρδος Χένρυ Γουότον (Lord Henry Wotton) υπονοείται ότι είναι για τον Ντόριαν Γκρέι ότι είναι ο Μεφιστοφελής για τον Φάουστ , το κάδρο είναι η ζωγραφισμένη διαβολική συμφωνία ανάμεσα στον ίδιο τον βασιλιά της κολάσεως και το θύμα του το οποίο υπονοείται αν καί δεν είναι άμεσα φανερό ότι συντηρεί την άψογη νεότητα του μέσω των θανάτων που συνδέονται με τον ίδιο.

Ο αληθινός Άδωνις Γκρέι πίσω από την ιστορία.

Παρά την μεταφυσική χροιά του μυθιστορήματος του Όσκαρ Ουάιλντ, ο χαρακτήρας του Ντόριαν, που πουλά την ψυχή του για να διατηρήσει την νιότη του, βασίζεται στον John Gray έναν από τους (πολλούς) εραστές του Όσκαρ Ουάιλντ.

 Ο πραγματικός Γκρέι υπήρξε ποιητής, ο οποίος χαρακτηριζόταν ως «Άδωνης». Και μπορεί ο Ουάιλντ να μην άλλαξε το επίθετό του στο διήγημα, άλλαξε το όνομά του έτσι ώστε να παραπέμπει ευθέως σε αρχαία ελληνική φυλή, η οποία λέγεται ότι εστίαζε στο σεξ μεταξύ ανδρών.