Huitzilopochtli - Ο θεός του Ήλιου των Αζτέκων/ ΚΡΊΣΝΑ για τους Ινδούς .
Θεός Ήλιου των Αζτέκων Huitzilopochtli •
Ο Κρίσνα των Ινδών °
Huitzilopochtli - Ο θεός του Ήλιου των Αζτέκων
Ο Huitzilopochtli είναι ο θεός των Αζτέκων του Ήλιου και του Πολέμου . Αν και οι Αζτέκοι πίστευαν σε τουλάχιστον 200 διαφορετικές θεότητες, το Huitzilopochtli θεωρείται μια από τις πιο σημαντικές.
Από όλες τις θεότητες των Αζτέκων , είναι η πιο τρομακτική και ισχυρή. Στην πραγματικότητα, ήταν τόσο πολύ σεβαστός από τους Αζτέκους που αποκαλούσαν τους εαυτούς τους « ο λαός του ήλιου » σε σχέση με αυτόν.
Πώς ονομάζεται ο Θεός Ήλιος των Αζτέκων;
Το πιο συχνά χρησιμοποιούμενο όνομα για τον θεό Ήλιο των Αζτέκων είναι Huitzilopochtli . Αυτό το όνομα προέρχεται από το Nahuatl, την κύρια γλώσσα που μιλούσαν οι Αζτέκοι. «Huitzilin» σημαίνει κολιμπρί και «opochtli» σημαίνει «αριστερά» ή «νότια». Αυτό σημαίνει ότι το Huitzilopochtli κυριολεκτικά μεταφράζεται σε "Κολίμπρι του Νότου".
Με την πρώτη ματιά, αυτό μπορεί να μην φαίνεται ιδιαίτερα κατάλληλο όνομα για τους πιο θηριώδεις από όλους τους θεούς των Αζτέκων , αλλά αρχίζει να γίνεται πολύ πιο λογικό αν σκεφτούμε ότι οι Αζτέκοι πίστευαν ότι οι πιο γενναίοι πολεμιστές μετενσαρκώθηκαν ως κολίβρια. Εξαιτίας αυτού, μια πιο κατάλληλη μετάφραση του "Huitzilopochtli" θα ήταν το " Reincarnated Warrior of the South ", το οποίο μοιάζει λίγο με ένα όνομα που θα περίμενε κανείς να δοθεί στον Αζτέκο Θεό του Ήλιου και του Πολέμου .
Εκτός από το Huitzilopochtli, ο Θεός του Ήλιου των Αζτέκων είναι μερικές φορές γνωστός και ως Totec , που σημαίνει Nahuatl για τον «Κύριό μας», και Xiuhpilli , που σημαίνει «Τυρκουάζ Πρίγκιπας» από μια εντελώς διαφορετική γωνία το όνομα του καθώς και η μορφή του συγκεκριμένου θεού παραπέμπουν στον στολισμένο με φτερά παγωνιού και με γαλαζωπή επιδερμίδα του Ινδού Κρίσνα .
Τι πίστευαν οι Αζτέκοι για το Huitzilopochtli;
Σύμφωνα με την παραδοσιακή πεποίθηση των Αζτέκων, ο Huitzilopochtli, ο θεός Ήλιος των Αζτέκων , ήταν γιος της Coatlicue, της θεάς της Γης. Μια μέρα, μια μεγάλη μπάλα από φτερά κολιμπρί έπεσε από τον ουρανό (θυμηθείτε, τα κολίβρια πίστευαν ότι ήταν μετενσαρκωμένοι πολεμιστές). Η Coatlicue συνέλαβε την Huitzilopochtli όταν σάρωνε αυτά τα φτερά από την κορυφή του βουνού Coatepec, που βρίσκεται κοντά στη σύγχρονη πόλη της Τούλα.
Ο Huitzilopochtli είχε ήδη δύο αδέρφια και μια αδερφή που ήταν πλήρως ενήλικες θεότητες πριν γεννηθεί. Επειδή ήταν θυμωμένοι για τον τρόπο σύλληψης του Huitzilopochtli, αποφάσισαν να σκοτώσουν αυτόν και τη μητέρα τους. Ωστόσο, ο Huitzilopochtli έμαθε για τα σχέδιά τους πριν γεννηθεί.
Έσκασε από τη μήτρα, οπλισμένος με ένα τυρκουάζ φίδι και ήδη πανοπλισμένος, έτοιμος να υπερασπιστεί τον εαυτό του και τη μητέρα του. Πολέμησε άγρια, αποκεφαλίζοντας την αδερφή του και πέταξε το σώμα της από την κορυφή του βουνού, όπου έγινε φεγγάρι. Ο Χουιτζιλοποχτλί κυνήγησε και τα αδέρφια του, που τράπηκαν σε φυγή και σκορπίστηκαν σε όλο τον ουρανό και έγιναν τα αστέρια. Από την πλευρά του, ο Huitzilopochtli έγινε ο ήλιος, φλεγόμενος από θυμό και μανία.
Σύμφωνα με αυτή την πεποίθηση, έχουμε μέρα και νύχτα επειδή ο Huitzilopochtli, ο ήλιος, συνεχίζει να κυνηγάει τα αδέρφια του, τα αστέρια
Η όλη υπόθεση μοιάζει αρκετά με την πολεμική που δέχθηκαν οι γονείς του μικρού Κρίσνα πριν αυτός ακόμη γεννηθεί από τον βασιλιά θείο του Ράβανα τον εκατόγχειρα ο οποίος απειλούσε να σκοτώσει την ετοιμόγενη και το μωρό , πράγμα που δεν έγινε γιατί το έμβρυο είχε αφαιρεθεί από την μήτρα της μητέρας του και είχε εισαχθεί σε ανάδοχη μητέρα από την οποία γεννήθηκε !
Ίδρυση της Tenochtitlán, The Aztec Capital:
Ένας άλλος σημαντικός λόγος για τον οποίο o Huitzilopochtli είχε τόσο υψηλή εκτίμηση είναι ότι οι Αζτέκοι πίστευαν ότι τους οδήγησε στο Tenochtitlán, που ήταν η πρωτεύουσά τους ή τουλάχιστον αυτό κατάλαβαν αυτοί !
Σύμφωνα με την παράδοση των Αζτέκων, ο Huitzilopochtli τους οδήγησε από το Aztlan, τη μυθική πατρίδα τους, στην κοιλάδα του Μεξικού. Σε αυτό το ταξίδι, οι ιερείς των Αζτέκων έφεραν στους ώμους τους παραστάσεις κολιμπρί που συμβολίζουν το Huitzilopochtli. Πιστεύεται επίσης ότι άκουγαν τη φωνή του να τους δίνει εντολές και οδηγίες κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Τελικά, οι ιερείς των Αζτέκων έφτασαν στην κοιλάδα του Μεξικού. Μόλις έφτασαν εκεί, είδαν έναν αετό να καταβροχθίζει ένα φίδι, το οποίο θεώρησαν ως σημάδι από το Huitzilopochtli ότι είχαν φτάσει στο μέρος όπου έπρεπε να χτίσουν το νέο τους σπίτι. Και έτσι, το 1325 Κ.Χ., ιδρύθηκε το Tenochtitlán. Αυτό έγινε η καρδιά της ιστορικής πόλης του Μεξικού.
Εδώ λοιπόν βλέπουμε σαφώς ότι υπάρχει παρερμηνεία των λόγων του Huitzilopochtli ο οποίος σαν Κρίσνα πραγματικά συνδέεται με ένα αετό που είναι το όχημα του .
Ο αετός Γκαρουντα πραγματικά εμφανίζεται πάντα με ένα φίδι στα πόδια του , αυτό είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα του και αυτό το σημάδι που είχε υποδείξει ο ίδιος ο Θεός Huitzilopochtli στους πρόσφυγες ότι έπρεπε να δουν για να καταλάβουν ότι έφτασαν στο χώρο που τους είχε υποδείξει .
Αυτή η ιστορία είναι τόσο σημαντική για τον πολιτισμό των Αζτέκων και του Μεξικού που μέχρι σήμερα υπάρχει μια εικόνα ενός αετού που αρπάζει ένα φίδι στη μεξικανική εθνική σημαία.
Ο Θεός του Ήλιου των Αζτέκων και η θυσία:
Οι Αζτέκοι πίστευαν ότι ο Huitzilopochtli, ο θεός Ήλιος των Αζτέκων , βρισκόταν σε μια συνεχή μάχη με το σκοτάδι και τη νύχτα. Εξαιτίας αυτού απαιτούσε τροφή με τη μορφή ανθρωποθυσιών, διαφορετικά το σύμπαν θα μπορούσε να κινδυνεύσει.
Ως « οι άνθρωποι του ήλιου », οι Αζτέκοι πίστευαν ότι ήταν δική τους ευθύνη να προσφέρουν αυτές τις θυσίες. Εξαιτίας αυτού, θα έκαναν τελετουργικές θυσίες τόσο των ανθρώπων που είχαν αιχμαλωτίσει όσο και των δικών τους πολεμιστών.
Οι πολεμιστές των Αζτέκων που πέθαναν με αυτόν τον τρόπο ή στη μάχη, ονομάζονταν «quauhteca». Αυτό κυριολεκτικά μεταφράζεται σε «άνθρωποι του αετού». Σύμφωνα με την παράδοση των Αζτέκων, αφού θυσιάστηκαν, οι ψυχές τους αποτελούσαν μέρος του ήλιου για τέσσερα χρόνια πριν συνεχίσουν να ζουν για πάντα ως κολίβρια.
Ο Tezcatlipoca, ως κηδεμονική θεότητα των μάγων ταυτίστηκε με την εφήμερη νύχτα και τον άνεμο (εικ. 10): «Η νύχτα, ο άνεμος, ο μάγος, ο κύριός μας. Αυτό το ρητό ειπώθηκε για τον δαίμονα Tezcatlipoca» (Sahagun 1950-82: 6: 254).
