Μόρια: Είναι και οι Έλληνες φονιάδες των λαών ; "το αίμα δεν κάνει τα αδέρφια, η Ιστορία ξέρει να μιλάει"
Μόρια: Είναι και οι Έλληνες φονιάδες των λαών ;
"το αίμα δεν κάνει τα αδέρφια, η Ιστορία ξέρει να μιλάει"
Κάηκε χτες η Μόρια. Ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, ένα σύγχρονο κολαστήριο που απλώς δεν έπρεπε να έχει υπάρξει ποτέ.
Ας πούμε καταρχάς (ξανά) τα βασικά για να μην τα ξεχνάμε: Υπεύθυνοι καταρχάς για την ύπαρξή του είναι αυτοί που κρατάνε τον μισό πλανήτη (Αφρική, Μέση Ανατολή, Ασία) σε κατάσταση σύγχρονης αποικιοκρατίας και στυγνής εκμετάλευσης. Είναι οι ίδιοι που κάνουν τους πολέμους κατά βάση στις ίδιες περιοχές, για να θωρακίσουν τη νεοαποικιοκρατική τους ισχύ, στα πλαίσια (και) των ενδοιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών τους. Αφού ρίχνουν τις βόμβες, αφού απομυζήσουν το κάθε τι, είναι οι ίδιοι που θέλουνε μετά και “κλειστά σύνορα” για τους κατατρεγμένους: για αυτούς που αναζήτησαν και αναζητούν ελπίδα μακριά από τις εμπόλεμες περιοχές, μακριά από τις εστίες της πλήρους ανέχειας και φτώχειας.
Θέλουν κλειστά σύνορα ως πραγματική υλική συνθήκη που τους επιτρέπει να ελέγχουν και να εκμεταλλεύονται καλύτερα (εργασιακά και όχι μόνο) τις ανθρώπινες προσφυγικές και μεταναστευτικές “ροές”, που προκύπτουν. Και για να κρατούν διαιρεμένο και πειθαρχημένο (ως πιστό ακροατήριο σε μια ακροδεξιά αφήγηση) τον εσωτερικό τους κίνδυνο: τους φτωχούς στο εσωτερικό των δικών τους κρατών και εθνών. Χειρίζονται έτσι συνολικά τους από κάτω σαν να είναι προιόντα στην αλυσίδα παραγωγής και στις αποθήκες τους. Μεταφέρουν έτσι την αποικία μέσα στη μητρόπολη και διευρύνουν τον αποικιοκρατούμενο πληθυσμό κάπου παραδίπλα, κάπου παρακεί από τις πλούσιες δικές τους εστίες.
Ποιοι είναι αυτοί; Πρώτα και κύρια τα ισχυρά δυτικά καπιταλιστικά κράτη και οι διακρατικοί / υπερεθνικοί οργανισμοί τους (οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η Γαλλία, η Γερμανία η ΕΕ κοκ), το κυρίαρχο πολιτικό τούς προσωπικό και πίσω από αυτούς ισχυρές πολυεθνικές. Και παραδίπλα άλλα κράτη και αντίστοιχα οικονομικά συμφέροντα: πρόθυμοι βαστάζοι – συνεργάτες ή πιο αδύναμοι (μέχρι στιγμής) ανταγωνιστές.
Και η Ελλάδα κύριε;
Αν νομίζετε / αν νομίζουμε πλέον ότι αρκεί να δείξουμε ότι αυτοί (οι ένοχοι) είναι μόνο κάποιοι άλλοι, κάποιοι ξένοι, κάποιοι μακρινοί, στις Βρυξέλλες, στην Ουάσινγκτον, στο Παρίσι έχουμε / έχετε λάθος. Όσο δεν κάνουμε κάτι γι’ αυτό και όσο δεν εντοπίζουμε και δεν αναδεικνύουμε την πραγματικότητα ως έχει, γινόμαστε συνένοχοι.
Γιατί η Ελλάδα είναι όντως “φτωχός Νότος” εντός του στρατοπέδου των ενόχων όπου συγκροτήθηκαν συνθήκες (αλληλο)εξάρτησης πολιτικής / οικονομικής με τον “πλούιο Βορρά”, ειδικά τα προηγούμενα χρόνια. Όμως έχει εντός της, τον δικό της “βορρά”, τους δικούς της κερδοσκόπους και εκμεταλλευτές. Τα δικά της αφεντικά. Και έτσι δεν έχει και κανένα πρόβλημα να φέρεται και η ίδια ως “βορράς” εκεί και σε αυτούς που την παίρνει. Δεν έχει κανένα πρόβλημα να στήνει μικρούς και μεγάλους “νότους”, ακόμη και στο εσωτερικό της. Η Μόρια αποδεικνύει του λόγου το αληθές.
Γιατί η Μόρια δεν είναι κάτι που το κάνανε (μόνο) άλλοι. Ή Μόρια -ανάμεσα στα άλλα- είναι και ένα διαρκές εθνικό ελληνικό έγκλημα, από την στιγμή που άνοιξε μέχρι τη στιγμή που κάηκε.
Ένοχο κράτος είναι η Ελλάδα. Ένοχο και όλο το πολιτικό προσωπικό που κυβέρνησε: η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ και όλοι οι παρατρεχάμενοί τους. Ένοχος ο κρατικός ρατσισμός που στίβαξε χιλιάδες ανθρώπους τον έναν πάνω στον άλλο αφήνοντας του να καταλάβουν ότι μόνο ως φυλακισμένοι, ως σημαδεμένοι μπορούν να ζήσουν στα ελληνικά χώματα. Ένοχος και ο φασιστικός όχλος που περίμενε απέξω από τις όλες τις μικρές και μεγάλες Μόριες της επικράτειας. Συνένοχοι και όσοι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι το ανέχτηκαν, το επέτρεψαν, το δικαολόγησαν ή και το απαίτησαν. Σε λίγο, αν όχι ήδη, συνένοχοι μπροστά στην Ιστορία θα είμαστε και όσοι δεν κάναμε (από λάθος, αδυναμία ή ανημπόρια) όλα όσα ήταν δυνατά, για να το αποτρέψουμε ή να το σταματήσουμε. Οι δικαιολογίες που ψελλίζονται απλώς αποδεικνύουν πόσο βαθιά φτάνει η συνθήκη συνενοχής. Και ας ισχύει ότι πολλά από τα λεγόμενα τα αναμασά και μεγάλο κομμάτι των φτωχών, των -δεν έχω στον ήλιο μοίρα- αυτής της χώρας, σαν μια απέλπιδα απονενοημένη προσπάθεια να ξορκίσουν τα δικά τους βάσανα.
Λένε:
Και τι φταίμε εμείς για τους πολέμους; Εμείς τους κάναμε;
Ναι περήφανε Έλληνα, περήφανη Ελληνίδα ΚΑΙ εμείς τους κάναμε. Στο ΝΑΤΟ είμαστε και στην ΕΕ και στηρίζουμε πειθήνια κάθε βίαιη, σκοτεινή στρατιωτική επέμβαση των τελευταίων χρόνων και των προηγούμενων, που αυτά τα στρατόπεδα σχεδιάζουν και υλοποιούν. Μάλιστα το τελευταίο διάστημα ξαναμπλέξαμε σε κόντρα με την Τουρκία για κάτι ΑΟΖ και κάτι πετρέλαια και εξορύξεις που θα πραγματοποιήσουν με σημαντικό κίνδυνο για το περιβάλλον, γαλλικές και αμερικάνικες εταιρίες, πετώντας λίγη από τη λεία τους και στους Λάτσηδες αυτής της χώρας. Κι εσύ χειροκροτάς μπροστά στον καναπέ αυτούς που φωνάζανε πριν κάποια χρόνια τα “βάστα Σόιμπλε” και θέλεις να πάρουμε μαζί τους την Πόλη.
Λένε:
Μα που να τους βάλουμε; Δεν έχουμε χώρο. Με τι θα τους ταίσουμε; Δεν έχουμε πόρους.
Πανηγυρίζουμε όμως στα τηλεπαράθυρα, στη Βουλή, στις φυλλάδες, στα ταξί και στα καφενεία για τα καινούρια αεροπλάνα και για τις πανάκριβες στρατιωτικές ασκήσεις, για τους συνεχείς πολεμικούς εξοπλισμούς και το αξιόμαχο των ενόπλων δυνάμεων. Για να προστατευτούν τα συμφέροντα των Λάτσηδων, των Βαρδινογιάννηδων και μαζί με αυτά των γαλλικών, των αμερικάνικων και των άλλων ευρωατλαντικών πολυεθνικών. Ρωτήσαμε όμως ποτέ να δούμε πόσες δομές θα φτιάχναμε (αν δεν τα σκάγαμε στα Ραφάλ, τους S300 και τα λοιπά φονικά όπλα) για να φιλοξενήσουμε μετανάστες και πρόσφυγες; Δομές ιατρικές, εκπαιδευτικές, δομές φιλοξενίας και στέγασης που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ποικιλοτρόπως με όρους δημόσιας ωφέλειας και ιδιοκτησίας και στο μέλλον προς όφελους συνολικά του λαού, του κόσμου της εργασίας που κατοικεί σε αυτή τη χώρα ; Όχι ρε σιγά μην ρωτήσαμε, σιγά μην το ψάξαμε. Αν το ψάχναμε θα καταλαβαίναμε ότι για τους ίδιους λόγους που δήθεν δεν χωράνε οι μετανάστες και οι πρόσφυγες, δεν έχουμε υγεία, παιδεία, στέγαση και τα λοιπά. Το θέμα είναι πατήσουμε τους τουρκαλάδες. Γιατί “το Αιγαίο μας ανήκει” κι ας μην έχουμε καν να πάμε να διακοπές 5 μερες σε κάποιο από τα νησιά του.
Λένε:
Μα, θα αλλοιώσουν τον πολιτισμό μας. Θα καταλάβουν την πατρίδα μας.
Καταρχάς τους ρωτήσαμε αν θέλουν να μείνουν εδώ; Γιατί δεν αναμετριόσαστε επιτέλους με την αλήθεια αγαπητά ελληνόψυχα ζόμπι; Οι περισσότεροι δεν θέλουν να μείνουν εδώ. Δεν ζηλέψανε το ελληνικό dna, ούτε τα ελληνικά υπόγεια στην Κυψέλη και τα Πατήσια. Οι συνθήκες που το ελληνικό κράτος υπέγραψε, τα χρήματα που πήρε σε αυτό το πλαίσιο, η συμφωνία ΕΕ- Τουρκίας είναι ο λόγος που εγκλωβίζονται αυτοί οι άνθρωποι στην Ελλάδα. Αλλά γιατί να το πούμε αυτό και να πάμε κόντρα σε αυτή τη συμφωνία; Και μετά πως θα αγοράζουμε αεροπλάνα από τα σύμμαχα κράτη και πως θα κάνουνε μπίζνες οι εταιρίες στην ελληνική επικράτεια; Αλλά έστω ότι αυτά είναι ψιλά γράμματα. Σε τελική ανάλυση ΓΙΑ ποιον πολιτισμό μιλάτε αγαπητοί συνέλληνες υποκριτές; Αφού το ξέρετε πια πως δεν υπάρχει ένας πολιτισμός για όλους μας. Όπως δεν υπάρχει και μία Ελλάδα. Αν μιλάμε για τον πολιτισμό της ιερής λαβίδας, των κινητοποιήσεων με τα χοροπηδηχτά ενάντια στις μάσκες, για τον πολιτισμό του μισογυνισμού, της ομοφοβίας και του σεξισμού, του Big Brother, των κραυγών “να καούν, να πνιγούν, να ψοφήσουν” για τους πρόσφυγες, των αλαλαγμών για τους κουτσαβακισμούς στο Αιγαίο και τον Έβρο, αν μιλάμε γι αυτόν τον πολιτισμό μπορούμε πια να το πούμε με αφοπλιστική ειλικρίνεια: ας τον αλλοιώσουν, ας τον καταστρέψουν και οι ξένοι και οι Έλληνες και όποιος χριστιανός, μουσουλμάνος ή άνθρωπος άλλης θρησκείας μπορεί τέλος πάντων.
Αν μιλήσουμε από την άλλη για τον πολιτισμό της αλληλεγγύης, της φιλίας, της συνάδελφωσης των λαών, για τον πολιτισμό της ελπίδας και του κοινού αγώνα κόντρα στους ισχυρούς ανεξαρτήτως χρώματος, εθνικότητας, φυλής, θρησκείας, αυτόν ναι θα τον υπερασπιστούμε. Πρέπει να τον υπερασπιστούμε δηλαδή -δεν έχουμε άλλη επιλογή σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές- κόντρα σε θεούς και δαίμονες, κόντρα σε “Έλληνες και ξένους”. Μαζί με “Έλληνες και ξένους”.
Γιατί επιστρέφοντας στο αρχικό σύνθημα / ερώτημα που τέθηκε σε αυτό κείμενο – σημείωση, ήδη από τον τίτλο του: τι άλλο θέλουμε για να το κατανοήσουμε; Το ζήτημα του εχθρού και του φίλου, το ζήτημα του φονιά και του φονευμένου, του εγκληματία και του θύματος δεν κρίνεται από την εθνικότητα. Όπως λένε και κάποιοι στίχοι, κόντρα στην εθνική αφήγηση που προσπαθεί να αποκρύψει την αλήθεια: “το αίμα δεν κάνει τα αδέρφια, η Ιστορία ξέρει να μιλάει, κι όποιος δεν έχει αυτιά για ν’ ακούσει γύρω απ’ τον τάφο του κυκλοφοράει”.
Αλληλεγγύη, κοινός αγώνας και κοινή ζωή. Για “Έλληνες και ξένους”. Για γηγενείς και πρόσφυγες ή μετανάστες. Αυτό είναι μια κόκκινη γραμμή. Που ορίζει και θα ορίζει το επόμενο διάστημα τους εχθρούς και τους φίλους μας.
