ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΈΣ ΓΝΏΣΕΙΣ Η ΑΛΗΘΙΝΉ ΣΑΤΑΝΙΚΉ ΜΑΓΕΊΑ

      • ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΈΣ ΓΝΏΣΕΙΣ Η ΑΛΗΘΙΝΉ ΣΑΤΑΝΙΚΉ ΜΑΓΕΊΑ •

Σήμερα που ζούμε σε μια εποχή ανέσεων και ευκολιών είναι πραγματικά αδύνατο να καταλάβουμε τι ακριβώς συνέβαινε τους προηγούμενους αιώνες που δεν υπήρχε ούτε ο σύγχρονος εξοπλισμός , ούτε οι σημερινές ευκολίες , πόσο μάλλον η τεχνογνωσία όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με αρχιτεκτονικές κατασκευές και τεχνολογία που μπορεί σήμερα να θεωρείται εντελώς δεδομένη αλλά αυτό δεν ίσχυε παλιότερα...

Μελετώντας προσεκτικά τις παραδόσεις και θρύλους που συνδέονται με την παρουσία του Διαβόλου, αντίθετα με την επικρατούσα άποψη για τα γνωστά όργια στην πανσέληνο που πλέον θα πρέπει να θεωρείται ως Αστικός Μύθος ο οποίος ουσιαστικά είναι εφεύρημα της χριστιανικής εκκλησίας,  στο μεγαλύτερο μέρος τους πραγματικά έχω συναντήσει πολλές φορές τον Διάβολο στο ρόλο του " Δασκάλου" .

Μουσικός, μηχανικός, τεχνίτης αργυροχρυσοχοΐας ο ίδιος ο Διάβολος ή κάποιος άλλος παρατρεχάμενος του είναι αυτός που συντελεί στην εξέλιξη της ανθρώπινης τεχνογνωσίας και τεχνολογίας.

Η κλειδαριά είναι ένα πολύ σημαντικό αλλά και σύνηθες αντικείμενο που βρίσκεται σε κάθε σπίτι σήμερα, αλλά αυτό οφείλεται σε ένα άγνωστο σήμερα μάγο από την Νινευή ο οποίος θέλοντας να μείνει το όνομα του στην ιστορία κατέφυγε στην βοήθεια του δαίμονα Σουργκάτ (:Demon Surgat) ο οποίος του έδωσε την πρώτη κλειδαριά του κόσμου ζητώντας για αντάλλαγμα να υπάρχει σε κάθε σπίτι ένα άδειο και σκοτεινό δωμάτιο το οποίο θα είναι πάντα κλειδωμένο.

Ένα άλλο παράδειγμα αποτελεί η υπόθεση της κατασκευής της πυραμίδας της Νίτοκρις ( Ρωδόπις) που κακώς σήμερα γνωρίζουμε ως πυραμίδα του Μυκερίνου  ( Μενκαουρέ ) , μπορεί να πουλάνε παραμύθια οι αρχαιολόγοι ότι δήθεν χιλιάδες σκλάβοι κουβαλούσαν πέτρες τόνους ολόκληρους για πολλά χιλιόμετρα μακριά από το εργοτάξιο επί σειρά ετών, και ο πολύς κόσμος σήμερα πιστεύει ότι έτσι είναι γιατί ακούγεται λογικό , άσχετα αν αυτό έχει αποδειχθεί ψέματα χάρη στην προσπάθεια ενός ηγεμόνα να καταστρέψει την καταραμένη πυραμίδα της Νίτοκρις.

Στο τέλος του 12ού αιώνα ο Al-Aziz Uthman, γιος και διάδοχος του Σαλαντίν, αποπειράθηκε να κατεδαφίσει την καταραμένη πυραμίδα της Νίτοκρις ή πυραμίδα του Μυκερίνου.

Έγινε φανερό ότι η κατεδάφιση κόστιζε σχεδόν όσο και το χτίσιμο αλλά αξίζει να σημειωθεί ότι παρά τις τεχνολογικές εφαρμογές της εποχής που σαφώς δεν είναι μόνο χάλκινη σμίλη και κορμοί δέντρων για την μεταφορά της πέτρας τα πράγματα αποδείχθηκε ότι ήταν πέρα από τις δυνατότητες του ανθρώπου !

Συνέχισαν τις εργασίες για οχτώ μήνες.

Μπορούσαν να μετακινήσουν μία, το πολύ δύο ογκόλιθους την ημέρα, εξαντλώντας όλες τους τις δυνάμεις στην προσπάθεια.

Κάποιοι χρησιμοποιούσαν σφήνες και μοχλούς για να μετακινήσουν τις πέτρες, και άλλοι σκοινιά για τις τραβάνε κάτω.

Δηλαδή το ίδιο ακριβώς πράγμα που συναντάμε στην υποτιθέμενη κατασκευή της Πυραμίδας κατά την επικρατούσα άποψη της αρχαιολογίας σήμερα αλλά από την αντίθετη κατεύθυνση... Γεγονός που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να είναι πραγματικά πολύ πιο εύκολο πράγμα... Να όμως που δεν ήταν..!

Όταν έπεφτε η πέτρα στην άμμο, απαιτούνταν τεράστια προσπάθεια να την βγάλουνε από κει. Σπάζανε τις πέτρες σε μικρότερα κομμάτια, και με κάρα τις μεταφέρανε στην άκρη του γκρεμού, όπου και τις άφηναν.

Μακράν από το να καταφέρουν το σκοπό τους, το μόνον που κάνανε ήταν αφήσουν ένα μεγάλο κάθετο κενό στην βόρεια πλευρά .

Βιβλιογραφία για το συγκεκριμένο γεγονός:

• Stewert, Desmond and editors of the Newsweek Book Division "The Pyramids and Sphinx" 1971 p. 101

• Lehner, Mark The Complete Pyramids, London: Thames and Hudson (1997)p.41 ISBN 0-500-05084-8

Το έχω γράψει δημόσια επανειλημμένα ότι οι μεγαλύτεροι ψεύτες σήμερα μετά από τους ιερείς όλων των θρησκειών είναι οι αρχαιολόγοι !!!

Εδώ λοιπόν τίθεται το θέμα της εξωγήινης τεχνολογίας και της ύπαρξης όντων που ονομάζονται δαίμονες αλλά ουσιαστικά πρόκειται για ένα συγκεκριμένο είδος αλλοδιαστασιακών όντων που τρέφονται με μορφές ενέργειας όπως είναι η ζωτική ενέργεια του ανθρώπου και η ψυχική τού,  γεγονός που αποδεικνύεται από την ύπαρξη Orb's ή αλλιώς Πομφόλυξ ή σφαίρες ψυχικής ενέργειας σε χώρους με ιδιαίτερη σημασία για την τέλεση αρχαίων μυστηρίων και τελετών παγκόσμια.

Οι γέφυρες είναι πραγματικά μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία καθώς η κατασκευή τέλειας καμπύλης η οποία κρατά για πολλά χρόνια δεν είναι ούτε εύκολο πράγμα, ούτε κάτι που γίνεται χωρίς να προηγηθούν πάρα πολλές αποτυχημένες προσπάθειες.

Όταν λοιπόν έχουμε λίθινες κατασκευές - άρτιες υποδομές,  σε μια νύχτα μόνο, αυτό σαφώς φανερώνει υπερφυσική δραστηριότητα για το μέσο άνθρωπο που δεν γνωρίζει τίποτα για τις φυλές όντων που μέχρι σήμερα υπάρχουν στην Γη αλλά προέρχονται από άλλα άστρα σε εποχές πρό τού κατακλυσμού.

Εδώ λοιπόν βρίσκεται η ουσία της γνώσης και συγκεκριμένα η αληθινή σατανική γνώση που υπερβαίνει τα ανθρώπινα όρια, αλλά όπως προείπα δημόσια επανειλημμένα μέσα από πολλές αναρτήσεις μου, ουδεμία σχέση έχει με την επικρατούσα άποψη περί μαγείας και όλων όσων αυτή συνεπάγεται...

Η γέφυρα του Διαβόλου: Η αρχαιά γέφυρα που κατασκευάστηκε από τον Σατανά το 1860 °

Η γέφυρα του διαβόλου (Die Rakotzbr ùcke), Kromlau. Βόρεια Σαξονία, κοντά στη Δρέσδη, Γερμανία. Χτίστηκε το 1860. 

Η τοξωτή γέφυρα έχει σχεδιαστεί για να δημιουργεί έναν τέλειο κύκλο όταν αντανακλάται στα ήρεμα νερά από κάτω , πρόκειται για ένα θαύμα αρχιτεκτονικής !

Η Γέφυρα του Διαβόλου είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται σε δεκάδες αρχαίες γέφυρες, που βρίσκονται κυρίως στην Ευρώπη. 

Οι περισσότερες από αυτές τις γέφυρες είναι πέτρινες ή τοιχοποιίες τοξωτές γέφυρες και αντιπροσωπεύουν ένα σημαντικό τεχνολογικό επίτευγμα στην αρχαία αρχιτεκτονική. 

Λόγω του ασυνήθιστου σχεδιασμού τους, αποτέλεσαν αντικείμενο γοητείας και ιστοριών στην αρχαιότητα και τη μεσαιωνική Ευρώπη.

Κάθε μία από τις γέφυρες του Διαβόλου έχει συνήθως έναν αντίστοιχο μύθο που σχετίζεται με τον Διάβολο σχετικά με την προέλευσή της.

Αυτές οι ιστορίες ποικίλλουν ευρέως ανάλογα με την περιοχή και τις πεποιθήσεις. 

Μερικοί έχουν τον Διάβολο ως τον κατασκευαστή της γέφυρας, που σχετίζεται με την επισφάλεια ή την αδυναμία μιας τέτοιας γέφυρας να διαρκέσει ή να υπάρξει εξαρχής, τόσο πολύ που μόνο ο ίδιος ο Διάβολος θα μπορούσε να την είχε κατασκευάσει.

Άλλοι έχουν τη γνώση να χτίσουν τέτοιες γέφυρες που δόθηκαν στην ανθρωπότητα ως δώρο από τον Διάβολο ως μέρος μιας συμφωνίας, συμφωνίας ή συμφωνίας μεταξύ του Διαβόλου και του τοπικού πληθυσμού, συνήθως σε αντάλλαγμα για τις ψυχές τους.

Οι γέφυρες που εμπίπτουν στην κατηγορία της Γέφυρας του Διαβόλου είναι τόσες πολλές που οι θρύλοι για αυτές αποτελούν μια ειδική κατηγορία.

Μια εκδοχή της ιστορίας παρουσιάζει τον κατασκευαστή της γέφυρας και τον Διάβολο ως αντίπαλους.

 Αυτό αντικατοπτρίζει το γεγονός ότι αυτές οι γέφυρες κατασκευάστηκαν κάτω από τέτοιες δύσκολες συνθήκες που η επιτυχής ολοκλήρωση της γέφυρας απαιτούσε μια ηρωική προσπάθεια από την πλευρά των κατασκευαστών και της κοινότητας, διασφαλίζοντας τη θρυλική του υπόσταση, χωρίς να μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο όντως να έχει υπάρξει ουσιαστική βοήθεια από κάτι εντελώς διαφορετικό από τον άνθρωπο...

Άλλες εκδοχές του μύθου περιλαμβάνουν μια ηλικιωμένη κυρία ή έναν απλό βοσκό που κάνει μια συμφωνία με τον Διάβολο. 

Σε αυτή την εκδοχή ο διάβολος συμφωνεί να χτίσει τη γέφυρα και σε αντάλλαγμα θα λάβει την πρώτη ψυχή που θα τη διασχίσει. 

Αφού χτίσει τη γέφυρα (συχνά μέσα σε μια νύχτα), ο διάβολος ξεγελιέται από τον αντίπαλό του, π.χ. ρίχνοντας ψωμί για να δελεάσει πρώτα ένα σκυλί πάνω από τη γέφυρα, και τελευταία φαίνεται να κατεβαίνει στο νερό, φέρνοντας ειρήνη στην κοινότητα.

Στην περίπτωση του Steinerne Brücke στο Ρέγκενσμπουργκ , ο θρύλος λέει ότι ο διάβολος βοηθάει σε έναν αγώνα μεταξύ των κατασκευαστών της γέφυρας και του καθεδρικού ναού (στην πραγματικότητα μια πολύ μεταγενέστερη κατασκευή) και ένα ελαφρύ χτύπημα στη μέση της γέφυρας είναι λέγεται ότι προέκυψε από το πήδημα του διαβόλου με οργή όταν εξαπατήθηκε από το βραβείο του.

Στο μύθο του Teufelsbrück στο Αμβούργο, που οδηγεί μόνο σε ένα μικρό ρυάκι, ο ξυλουργός είχε μια συμφωνία με τον διάβολο και του υποσχέθηκε την πρώτη ψυχή που θα περάσει τη γέφυρα.

 Την ημέρα των εγκαινίων, ενώ ο ιερέας και ο νομαρχιακός σύμβουλος συζητούσαν ποιος έπρεπε να πατήσει πρώτος στη γέφυρα, ένα κουνέλι το πέρασε και ο απογοητευμένος διάβολος εξαφανίστηκε.

 Ένα άγαλμα σήμερα παραπέμπει στον θρύλο εκείνο 

Ο θρύλος της Ponte della Maddalena στο Borgo a Mozzano, στην επαρχία της Lucca, λέει για έναν τοπικό άγιο, συχνά τον Άγιο Ιουλιανό, τον Νοσηλευτή , που έκανε τη συμφωνία με τον διάβολο.

 Την ημέρα της παράδοσης, ο άγιος βάζει φωτιά σε σκύλο ή γουρούνι που περνάει τη γέφυρα και ξεγελάει τον διάβολο.

Στο Sens, ένας θρύλος του δέκατου τρίτου αιώνα λέει για έναν αρχιτέκτονα που πούλησε την ψυχή του στον διάβολο και στη συνέχεια μετάνιωσε.

 Ο M. le Curé of Sens, έδιωξε τον διάβολο με αγιασμό και μια συνταγή εξορκισμού που ξεκινούσε με τις λέξεις Vade retro satana , τις οποίες έκανε τον μετανοημένο να επαναλάβει. 

Η φόρμουλα, κάποια στιγμή, ενσωματώθηκε στο σχέδιο του δημοφιλούς μετάλλου του Αγίου Βενέδικτου .

Οι περισσότερες από τις γέφυρες που έχουν λάβει την ονομασία Devil's Bridge είναι αξιοσημείωτες από κάποια άποψη, τις περισσότερες φορές για τα τεχνολογικά εμπόδια που ξεπερνιούνται κατά την κατασκευή της γέφυρας, αλλά μερικές φορές και για την αισθητική της χάρη ή για την οικονομική ή στρατηγική σημασία της για την κοινότητα. εξυπηρετεί.

Medium Evans Adamakis