ΈΝΑΣ ΚΎΡΙΟΣ Ο ΘΕΌΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΌ ΌΝΟΜΑ ΑΥΤΟΎ ΣΑΒΑΏΘ ☀️

  ΈΝΑΣ ΚΎΡΙΟΣ Ο ΘΕΌΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΌ ΌΝΟΜΑ ΑΥΤΟΎ ΣΑΒΑΏΘ ☀️

Πριν γράψω οτιδήποτε άλλο να ευχαριστήσω θερμά τον αγαπημένο μου Morgue ο οποίος μου έδωσε πολύτιμες πληροφορίες που ειλικρινά δεν γνώριζα πάνω στα απόκρυφα Ευαγγέλια όσον αφορά τον Σαβαώθ.

Σαβαώθ ο κύριος του φωτός, από την αραβική λέξη «Σάμπα» (Σάμπα)  σχετίζεται με την έννοια του «φωτός» με μερικούς τρόπους,σημαίνει το πρώτο πρωινό φως και λόγο αυτού λανθασμένα συνδέεται με τον πλανήτη Αφροδίτη ως Εωσφόρο .

Ως συνήθως συμβαίνει οι Εβραίοι έκλεψαν το συγκεκριμένο αυτό όνομα και όχι μόνο και το προσάρμοσαν στα δικά τους δεδομένα οπότε σήμερα έφτασε να ονομάζεται " Κύριος των στρατιών" χωρίς να υπάρχει καμία απολύτως σχέση με αυτό.

Η αυθεντική πηγή του ονόματος του Σαβαώθ είναι οι Κυρανίδες, δηλαδή τα αρχαία ελληνικά μαγικά κείμενά του Ερμή Τρισμέγιστου μέσα στα οποία βρίσκουμε τον Σαβαώθ ως το πνεύμα του πλανήτη Δία για την επίκληση του οποίου χρησιμοποιείται σμύρνα διαλυμένη ώστε να γίνει μελάνι για να γραφτεί η σφραγίδα του πνεύματος.

Ο συγκεκριμένος θεός είναι ο πατέρας του Ιησού Χριστού και του αδερφού του Θωμά ή Ταομά ( ο δίδυμος) αλλά όπως προαναφέρθηκε σε προηγούμενη ανάρτηση μου όχι μέσω σπέρματος αλλά μέσω ψυχής.

Ως πλανήτης ο Δίας υπάρχει μια πιθανότητα κάποτε πολύ πριν εμφανιστεί ο ήλιος, πρίν από την Αφροδίτη που ήταν για κάποιο διάστημα ο ήλιος της Γης, να ήταν ο πλανήτης Δίας ο ήλιος της γης και η θέση του πλανήτη Ερμή ήταν διαφορετική και ανάλογη με την σημερινή σελήνη με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα ουράνιο μάτι.

Ένα μάτι που τα πάντα ορά εξού και το όνομα του θεού Ρα απο το ορά. 

Ως πλανήτης ο Δίας είναι σύμφωνα με τά απόκρυφα Ευαγγέλια ένας Αρχών ο οποίος καθορίζει την μοίρα των ανθρώπων ( με την λογική της αστρολογίας ).

Οι Άρχοντες είναι ολοι τους παιδιά του Γιαλδαβαώθ ή κατά την πλατωνική φιλοσοφία του Δημιουργού θεού ο οποίος εμφανίζεται ως ο μόνος αληθινός Θεός κατά τα λεγόμενα του, χωρίς όμως να είναι.

Πριν επεκταθώ στο θέμα των Αρχόντων να αναφερθεί ότι στην Παλιά Διαθήκη εμφανίζονται ως θεοί ο Διας Ιεχωβά και ο Σαβαώθ.

Ο Σαβαώθ αν θυμάμαι καλά 158 φορές.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Εβραίοι ως γνωστόν απέφευγαν να χρησιμοποιούν το όνομα του θεού τους , έτσι λοιπόν υποτίθεται ότι αντί αυτού έγραφαν Ιεχωβά ή Αδωνάι .

Στην πραγματικότητα πρόκειται για μύθο γιατί ο Ζεύς Ιεχωβά υπήρξε ως θεότητα και το όνομα του είναι αυτό, αντίθετα με το όνομα του Χαχαχέλ ο οποίος μπορεί να περιγράφεται επανειλημμένα αλλά πουθενά δεν αναφέρεται με το όνομα του εκτός από την περίπτωση του ονείρου του Ιακώβ όπου εκεί αναφέρεται ο θεός του Ισραήλ και το όνομα του είναι Χαχαχέλ όχι Αδωνάι, όχι Ιεχωβά. 

Για να γίνει κατανοητό το πώς φτάσαμε στον Χριστό θα πρέπει υποχρεωτικά να πάμε πίσω πρίν από την δημιουργία του κόσμου τότε που ήταν μόνο αυτό που στα γνωστικά Ευαγγέλια ονομάζουμε ως ΈΝΑ.

Ένα ενιαίο άτμητο σύμπαν, ένα άχρονο φώς από το οποίο κάποια στιγμή εκδηλώθηκε η Barbelo η νοητική ικανότητα και αντίληψη του εαυτού του μέσω της σκέψης από την οποία δεν είναι ξεκάθαρο αν ακολούθησε μέσω της σκέψης ή του λόγου η διαδικασία διαμόρφωσης της δημιουργίας μέσω των 72 αγγέλων της δημιουργίας εκ των οποίων ο ένας είναι ο Χαχαχέλ δηλαδή ο τριαδικός ή τρισδιάστατος.

Μέσω αυτής της διαδικασίας δημιουργούνται οι Αιώνες οι οποίοι δεν έχουν ύλη, είναι κυριολεκτικά αιθέρας και λειτουργούν με απόλυτη αρμονία μεταξύ τους.

Παρένθεση εδώ να σημειωθεί ότι οι αρχαίοι συγγραφείς μπορεί να μιλάνε για ασώματες αιθερικες υπάρξεις και η σύγχρονη επιστημονική κοινότητα να συμφωνεί με αυτή την λογική του αρχικά ενιαίου και αδιαιρέτου σύμπαντος... Αλλά όπως μπορώ να γνωρίζω προσωπικά, ο Χαχαχέλ και η Σοφία είχαν σωματική υπόσταση.

Και καλά ο Χαχαχέλ ως τρισδιάστατη οντότητα δικαιολογείται, η Σοφία όμως ως Αιώνας δεν δικαιολογείται η υλική υπόσταση της πριν από το προπατορικό αμάρτημα εκτός εάν μας ξεφεύγει κάτι σημαντικό από την ιστορία... 

Η Σοφία ή ψυχή του κόσμου μας η οποία σχετίζεται με τον αστερισμό των Πλειάδων για λόγους αδιευκρίνιστους δεν είναι καθόλου φρόνιμη και ήσυχη, θέλει να λειτουργήσει ανεξάρτητα και να δημιουργήσει μια δική της πραγματικότητα με αποτέλεσμα να ακολουθήσει η γέννηση του παιδιού της Γιαλδαβαώθ ο οποίος εμφανίζεται ως τέρας ερπετό με κορμό ανθρώπου σύμφωνα με τον μύθο του Κετζαλκοατλ ή ερπετό με κεφάλι λιονταριού και σώμα ανθρώπου κατά τα τά γνωστικά κείμενα ή σκέτο ερπετό με κεφάλι λιονταριού.

Ανοίγω παρένθεση εδώ να σημειωθεί ότι υπάρχουν τουλάχιστον δύο μύθοι, ο ένας από την Ινδία και ο άλλος από την αρχαία Μεσοποταμία οι οποίοι μιλούν για το ίδιο ακριβώς πράγμα.

Μια γυναίκα θεά παρθένος για κάποιο λόγο πηγαίνει στο χώρο του αστερισμού των Πλειάδων όπου εκεί σύμφωνα με την μυθολογία των Ινδών βρίσκεται το παλάτι του θεού Σίβα ο οποίος την βιάζει και την καθιστα έγκυο.

Κατά τη εκδοχή του μύθου της Μεσοποταμίας είναι η ίδια η θεά Ερεσκιγκάλ αυτή που βιάζεται στο ίδιο ακριβώς χώρο και μένει έγκυος.

Εδώ λοιπόν βλέπουμε το ίδιο ακριβώς γεγονός, μόνο που η γυναίκα είναι απόλυτα υλικό σώμα και όντως εγκυμονεί και κρύβει από ντροπή την εγκυμοσύνη της μέχρι την στιγμή που γεννήθηκε το τέρας που ονομάζεται Σαμαήλ.

Ακόμη και στην περίπτωση του Σαμαήλ ούτε καν το όνομα του δεν είναι σίγουρο καθώς αλλάζει το νόημα αν διαβαστεί στην εβραϊκή, και είναι εντελώς διαφορετική η ερμηνεία του ονόματος του στην αρχαία ακκαδική.

Εγώ προσωπικά είμαι της άποψης ότι ισχύει η αρχαία ακκαδική και σημαίνει ο " φωτεινός" γιατί σύμφωνα με την μυθολογία ο Εωσφόρος είναι υιός της Αυγής.

Η συγκεκριμένη γυναίκα ονομάζεται και έτσι, οπότε λοιπόν λογικό συμπέρασμα είναι ο γιος της να ονομάζεται ως ο Φωτεινός εξού και Εωσφόρος.

Βέβαια Σαμάς είναι ο ήλιος οπότε Σαμαηλ έχει σχέση με τον ήλιο και όχι με τον πλανήτη Αφροδίτη σε φυσικό υλικό επίπεδο. 

Το αν ο Σαμαήλ υπήρξε ως άνθρωπος αυτό είναι δεδομένο, το αν ήταν θεός δεν το ξέρω, έχω την ατυχία να τον γνωρίσω όταν πια είχε γίνει δαιμονική οντότητα και μάλιστα ο πρώτος Βρυκόλακας της ιστορίας.

Τέλος πάντων το κομμάτι της ιστορίας που θέλει να γίνεται αυτοκλητος θεός ο Σαμαηλ απουσιάζει και ο ρόλος της Σοφίας που σύμφωνα με τα γνωστικά κείμενα είναι αθώο πλάσμα και θύμα την οποία υποτίθεται ότι έκλεψε ο Σαμαηλ κλπ κλπ όλα αυτά είναι μπούρδες, στην πραγματικότητα υπήρξε το ίδιο ακριβώς σατανική όσο και ο γιος της για αυτό και κατά μία εκδοχή της ιστορίας είναι η ίδια αυτή η Μαχαλόθ όπως την ξέρουμε πλέον.

Κατά τα λεγόμενα των γνωστικών κειμένων η Σοφία ήταν η αρχή των δυνάμεων του χάους γεγονός που δικαιολογεί την ταύτιση της με την βασίλισσα της κολάσεως Μαχαλόθ αλλά αυτό έρχεται σε αντίθεση με αυτό που βλέπουμε σε προηγούμενη ανάρτηση μου κατά την οποία σύμφωνα με κάποια απόκρυφα Ευαγγέλια η αρχή του κακού στην πραγματικότητα είναι η ίδια αυτή η Barbelo η οποία όπως προαναφέρθηκε δημιουργεί τον δαίμονα της λησμονιάς ο οποίος πιθανότατα μολύνει την Σοφία και γίνεται η μυθική μορφή της Θεάς Λητώ • η λήθη και σκοτεινή πλευρά του πνεύματος.

Η λήθη γέννησε τον ηλιακό θεό Απόλλωνα και εδώ φαίνεται πως στην πραγματικότητα πρόκειται για τον Σαμαηλ ο οποίος εκ του ονόματος Σαμάς είναι ο ηλιακός θεός κατ επέκταση ο Απόλλων Φοίβος.

Ο Γιαλδαβαώθ, Απόλλων Φοίβος ή Σαμαηλ ή δεν ξέρω τι άλλο σύμφωνα με τά γνωστικά κείμενα θέτει τον εαυτό του ως τον ένα και μοναδικό Θεό άξιο λατρείας γεγονός που έχω συναντήσει στην πραγματικότητα στην περίπτωση του μυθικού βασιλιά Κέκροπα ο οποίος εμφανίζεται εν μια νυκτί αναγνωρισμένος ως Υψουρανιος Βηβααλ ο υπέρτατος θεός Ζεύς και ιδρύεται η λατρεία των 12 θεών του Ολύμπου με αυτόν πρώτο και καλύτερο. 

Φυσικά εννοείται ότι οι υπόλοιποι αντέδρασαν στην κατάφορη βλασφημία .

Ας μην κοροιδευόμαστε, Τιτάνες ή δεν ξέρω τί άλλο, αυτά τα όντα υπήρχαν και ήταν υλικά σώματα όπως και εμείς σήμερα, είχαν τεχνολογία και γνώση αλλά δεν είναι θεοί, για αυτό δεν λατρεύονταν ως θεοί πριν από την εποχή του Κέκροπα.

Σύμφωνα με το κείμενο ο Γιαλδαβαώθ αρχίζει την διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου εδώ που στην πραγματικότητα είναι η επιφάνεια του πλανήτη Γη και μέσω του λόγου ( Εν Αρχή ην ο λόγος και ο λόγος ην προς το θεώ και τω θεώ προς τον λόγο) δημιούργησε τους υιούς του στους οποίους έδωσε ονόματα σύμφωνα με τον ήχο που τους δημιούργησε, έτσι λοιπόν έχουμε τους :

Ί ή Ή ή Υ με Α και Ο ( ιιιι ή ηηηή ) δημιούργησε τον ΥΑΟ

Ο Α Ε γίνεται Ελ Οαε ( δηλαδή ο θεϊκός ΟΑΕ)

ΑΣ γίνεται Ας. ( Εξού και Σαμ Ας , Ασμοδαίος κλπ )

Ακολουθεί ο Αστάφαιος και τέλος ο Σαβαώθ.

Προσωπικά πιστεύω ότι πρόκειται για πλανητικά σώματα, αν δεχτούμε ότι όντως όπως προαναφέρθηκε σύμφωνα με τον Ερμή Τρισμέγιστο ο Σαβαώθ σχετίζεται με τον πλανήτη Δία τότε μπορεί να ερμηνευτεί το όνομα του Ας ως Σαμ Ας εξού και το όνομα του Σαμαήλ.

Αστάφαιος είναι σύνθετη ελληνική λέξη με δεύτερο συνθετικό το όνομα φαιός που σημαίνει κάποιον με σκούρο καστανό δέρμα, το πρώτο συνθετικό Άστα που συναντάμε στην λέξη άστρα και στο όνομα Ασταρωθ • ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ  • προέρχεται από τη μηδενισμένη βαθμίδα της ρίζας στερ (αστερ-,αστήρ), το συναντάμε ήδη στην αρχαία ελληνική γλώσσα κατά πληθ. και, σπανιότερα (μετά τον Όμηρο), σε ενικό. 

Το προθεματικό α- της λ. απαντά στο αρμ. astr, ενώ η ρίζα ster (χωρίς προθεματικό) μαρτυρείται στην Κελτική (  sterenn), στη Γερμανική (stairno), στην Τοχαρική Β' (ścirye), στη Χεττιτική ( hašter) κ.ά. 

Το αρμ. astt, οδηγεί και σε ρίζα stel-, που επιβεβαιώνεται και από αντίστοιχους τύπους άλλων γλωσσών, συχνά παράλληλους προς τη ρ. ster- (πρβλ. αβεστ. αιτ. εν. star-әm, αρχ. ινδ. ονομ. πληθ. tārāh, οργαν. stŕ-bhih, λατ. stēlla < stēr-lā ή πιθανότερα ίσως < stēl-na).

 Περαιτέρω η σύνδεση των ster- και stel με IE. ρίζες που σημαίνουν «εκτείνω, απλώνω, διασπείρω» (πρβλ. λατ. sterno, αρχ. σλαβ. steljọ) δηλαδή μιλάμε για το 

 " Καφέ άστρο" 

Οι Άρχοντες είναι 7 δηλαδή όσα τα ουράνια σώματα και επιδρούν στην υλική πραγματικότητα και την ανθρώπινη καθημερινότητα γενικά πιθανότατα μέσω της αστρολογίας όπως την αντιλαμβανόμαστε ως σήμερα.

Τα κείμενα μιλάνε ξεκάθαρα ότι ναι μεν είναι ισχυρές δυνάμεις αλλά όχι θεϊκά όντα.

Είναι οι άρχοντες του " χάους" και δημιουργούν μια υλική πραγματικότητα η οποία είναι κακέκτυπο της υπερβατικής υπόστασης του κόσμου όπως και αν μπορείτε να το αντιληφθείτε αυτό.

Σύμφωνα με το κείμενο ο Ιαλδαβαώθ ως δημιουργός θεός είναι αυτός που κυριολεκτικά έδωσε ύπαρξη στους αγγέλους της δημιουργίας που γνωρίζουμε μέσω της Καμπάλα άρα και στον ίδιο τον Χαχαχέλ ο οποίος εμφανίζεται ως κακέκτυπο της αρχικής δύναμης της Barbelo. 

Τον άκουσε λοιπόν η μητέρα του Σοφία η οποία κυριολεκτικά τον πέταξε νεογέννητο μωρό στην Γη πράγμα που δεν ανέφερα παραπάνω, χτίζοντας γύρω ένα ενεργειακό πεδίο ως φυλακή για να μην μπορεί ποτέ να ξεφύγει από την επικράτεια του πεδίου του πλανήτη.

Προσοχή εδώ , άσχετα με το αν υποτίθεται ότι το κείμενο μιλάει για τον Σαμαηλ, η μητέρα του Σοφία όπως φαίνεται του μιλάει ξεκάθαρα αποκαλώντας τον με το όνομα του, αλλά αντίθετα με την ερμηνεία του κειμένου δεν πιστεύω ότι ο Θεός για τον οποίο μιλάει είναι ο ίδιος αυτός ο Σαμαηλ.

Ειλικρινά δεν ξέρω για ποιον Θεό μιλάει ή για την ακρίβεια των πληροφοριών ξέρω ότι αναφέρεται στην οντότητα που αντιστοιχεί στο " πηγάδι του Αβαδων" αλλά δυστυχώς δεν ξέρω αν είναι το ίδιο ακριβώς πράγμα στα απόκρυφα Ευαγγέλια ή αν μιλάμε για τον Ένα υπέρτατο αγαθό θεό.

Όπως και να έχει τα ακούει αυτά τα λόγια ο Σαβαώθ και απευθύνεται στην Σοφία η οποία ανταποκρίνεται στις εκκλήσεις του και του δίνει φως με αποτέλεσμα να γίνει μια  αυτόφωτη οντότητα εξού και το όνομα του " Φωτεινός" ή κάτι τέτοιο.

 Πιθανότατα ο τίτλος του Κυρίου του στρατού ή των στρατιών έγκειται στο γεγονός ότι ο Σαβαωθ στράφηκε εναντίον του Σαμαήλ 

Η όλη υπόθεση θυμίζει έντονα αρχαία ελληνική μυθολογία Κρόνος εναντίον Ουρανού και Ζεύς εναντίον Κρόνου , η Σοφία δεν μετέχει σε όλο αυτό αλλά κάνει το εξής παράδοξο, φέρνει σε επαφή τον Σαβαώθ με την κόρη της Soe λέξη που στην πραγματικότητα είναι η ελληνική Ζωή και σημαίνει ζωή. 

Οι δύο τους ερωτεύονται και μαζί φτιάχνουν ένα καινούργιο κόσμο matrix πάνω από τον παλιό κόσμο mstrix , δηλαδή μιλάμε για matrix wotld μέσα στο Matrix ο οποίος όμως είναι ποιοτικά καλύτερος από τον προηγούμενο...!

Έξαλλος ο Σαμαηλ από όλα αυτά που γίνονται συμπεριλαμβανομένου του φωτός στον κόσμο και φυσικά εννοείται την ύπαρξη ζωής ως αντίδραση δημιουργεί τον δαίμονα του Θανάτου, ένα όχι θεϊκό ον αλλά υπερφυσικό το οποίο στην συνέχεια πολλαπλασιάζεται σε 7 μέρη που είναι αρσενικά και θηλυκά.

Στην συνέχεια το όλο θέμα γίνεται πολύ περισσότερο περίπλοκο καθώς ο θυμωμένος Σαμαήλ ζητά να δει το υπέρτατο αγαθό και εκεί αρχίζει να ξετυλίγεται ένα κουβάρι εξελίξεων καθώς αυτό εμφανίζεται και δημιουργεί τους 7 ουρανούς και πολλά άλλα πράγματα, ο Σαμαήλ βλέποντας το αποφάσιζει να φτιάξει ένα ανθρώπινο σώμα το οποίο όμως δυστυχώς δεν έχει ψυχή ούτε ζωή με αποτέλεσμα να παρατήσει τη προσπάθεια του .

Βλέπει η Σοφία αυτό το γεγονός και δημιουργεί μια γυναίκα από καθαρό φως, την πρωταρχική Εύα.

Και εδώ αρχίζει το ωραίο της υπόθεσης καθώς στην πραγματικότητα η Εύα είναι η σωματική υπόσταση της ίδιας της Soe και το άψυχο σώμα του άντρα είναι ο Αδάμ ο πρώτος όλων μας.

Στέλνει λοιπόν η Σοφία την Εύα με εντολή να εμφυσήσει ζωή στο άψυχο σώμα του Αδάμ όπως και συμβαίνει αλλά όλο αυτό γίνεται κατόπιν κάποιου είδους σχεδίου το οποίο σύμφωνα με τα γνωστικά κείμενα είναι το να καταστρέψει εντελώς τους κόσμους αυτούς εκ των έσω μέσω της χρήσης των υλικών σωμάτων τα οποία κυριολεκτικά έχουν μέσα τους παγιδευμένη θεϊκή σπίθα.

Εγώ προσωπικά δεν θα είχα κανένα απολύτως πρόβλημα με όλο αυτό εάν δεν ήταν στην μέση ο μύθος της θεάς Χίνε-νούι-τε-πό της αρχαίας αντιπάλου του θεού του φωτός.

https://en.wikipedia.org/wiki/Hine-nui-te-p%C5%8D 

Η Χίνε-νούι-τε-πό κλέβει και παγιδεύει ψυχές όχι όμως γιατί θέλει να βλάψει τον Σαμαηλ, αντίθετα μάλιστα θέλει να πετύχει την μέγιστη δυνατή ψυχική συσσώρευση ώστε να επιτευχθεί η ανάσταση του.

Μα θα μου πείτε είναι νεκρός ?

Δυστυχώς είναι αλήθεια ότι είναι όντως νεκρός και το γράφω λίγο παραπάνω εκεί που λέω ότι είναι ο πρώτος Βρυκόλακας της ιστορίας.

Βέβαια δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο στα γνωστικά κείμενα, όλοι οι σχετικοί μύθοι έχουν χαθεί ή αλλάξει εντελώς.

Μόνο στα μυστήρια του Όσιρι και του Άδωνι υπάρχουν κάποιες αναφορές αλλά δυστυχώς τίποτα παραπάνω 

Και ο Σαβαώθ ?

Στην πραγματικότητα δεν μετέχει σε τίποτα απολύτως από όλα αυτά, παραμένει αντίθετος ως προς τον πατέρα του και εμφανίζεται ως ο επαναστατημένος γιος του.

Εάν όμως όπως είπαμε ο Ιαλδαβαώθ έχει πεθάνει, δεν τον έχει κάποιος άλλος διαδεχθεί ?

Ο Ιαλδαβαώθ δημιουργώντας τον θάνατο λογικά έπεσε θύμα του δημιουργήματος του όπως είναι λογικό οπότε κυριολεκτικά είδε τον Θεό που μέχρι τότε δεν έβλεπε, ούτε καν αντιλαμβανόταν.

Ο Σαβαώθ λοιπόν όπως καταλαβαίνετε τον διαδέχθηκε και είναι ο φωτεινός θεός της ζωής στον οποίο ο Σαμαηλ είναι ο αντίποδας ή διάβολος, θεός του θανάτου, κύριος του κάτω κόσμου, μισάνθρωπος και αιμοσταγής εχθρός της ζωής.

Τελικά νομίζω ότι τα γνωστικά κείμενα βγάζουν νόημα εν αντιθέσει με τις μπούρδες που γράφονται στην Αγία υποτίθεται γραφή....