ΤΟ ΦΥΛΑΧΤΌ LAMASHTU ...Η ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΚΉ ΜΑΓΕΊΑ ΚΑΙ Η ΑΡΧΑΊΑ ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΛΑΜΊΑ
ΤΟ ΦΥΛΑΧΤΌ LAMASHTU ...Η ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΚΉ ΜΑΓΕΊΑ ΚΑΙ Η ΑΡΧΑΊΑ ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΛΑΜΊΑ BY MEDIUM EVANS ADAMAKIS.
.jpeg)
Πριν από οτιδήποτε άλλο να ευχαριστήσω για τις πολύτιμες πληροφορίες την Δρ. Nancy Highcock, επιμελήτρια εκθέσεων ενός από τα παλαιότερα και καλύτερα δημόσια μουσεία στον κόσμο, του Μουσείου Ashmolean του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης .
Αλλά και την καθηγήτρια Suzannah Lipscomb του History Hit .
Με αφορμή το νέο επεισόδιο του The Ashmolean Up Close: Demons of Mesopotamia είχα την ευκαιρία να διευρύνω τις γνώσεις μου στην μαγεία της αρχαίας Μεσοποταμίας για προστασία από αρνητικές επιρροές και δυνάμεις, και για ίαση αλλά και κάτι άλλο που δεν είναι καθόλου γνωστό σήμερα και αφορά την φύση της Lamashtu.
ΤΟ ΜΑΓΙΚΌ ΞΌΡΚΙ • ΓΚΟΥΛΑ •
Βαβυλώνιος ή Αχαιμενίδης
περ. μέσα έως τέλη 1ης χιλιετίας π.Χ.
Αυτή η ύστερη βαβυλωνιακή πινακίδα είναι ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που έχω συναντήσει στην ενσάρκωση μου αυτή τώρα, καθώς περιέχει το κείμενο μιας επικλήσεως.
Το κείμενο, το οποίο διαβάζεται από αριστερά προς τα δεξιά, απευθύνεται στον Γκούλα και τον Μαρντούκ (εδώ αναγνωρίζονται με το σουμεριακό του όνομα, Ασαλούχι) - θεότητες που σχετίζονται με τη θεραπεία - και τους καλεί να βοηθήσουν στη θεραπεία ενός πάσχοντος ασθενούς, ο οποίος πιστεύεται ότι έχει δεχθεί επίθεση από ένα φάντασμα.
Αν και οι γιατροί (Ακκαδικοί asus) αντιμετώπιζαν μια ποικιλία ιατρικών προβλημάτων, οι εξορκιστές (Ακκαδικοί ashipus) έπαιξαν επίσης σημαντικό ρόλο στη θεραπεία, πολεμώντας με τα κακόβουλα όντα που θεωρούνταν υπεύθυνα για τα ιατρικά προβλήματα μέσω ξορκιών, φυλαχτών και συνοδευτικών τελετουργιών.
Επειδή φαντάζομαι ότι κάποιοι άνθρωποι κυρίως από άγνοια θα γελάνε με όλα αυτά που μπορεί να εκληφθούν ως δεισιδαιμονίες απολίτιστων ανθρώπων, θα σας δώσω παράδειγμα με δημοσίευμενες αποδείξεις ότι όλο αυτό το θέμα ισχύει ακριβώς όπως περιγράφεται.
19 Ιουλίου 2025 μαθαίνω για την ύπαρξη του επί σειρά δεκαετιών κοιμώμενου πρίγκιπα ο οποίος βρίσκεται σε κωμματώδη κατάσταση χωρίς να μπορεί η επίσημη επιστημονική κοινότητα δηλαδή μιλάμε για τους γιατρούς να κάνουν το οτιδήποτε για να ξυπνήσει.
Γράφω συγκεκριμένα δημόσια μέσα από το Instagram medium.evans_athens οτι έφθασε η ώρα να ξυπνήσει ο νεαρός εφόσον είναι σε κώμα τόσα πολλά χρόνια επειδή τον κρατάει ο δαίμονας Alu για τον οποίο έχω γράψει δημόσια αναλυτικά επανειλημμένα.
Στις 20 Ιουλίου 2025 ο μέχρι πρότινος ακίνητος ως νεκρός νεαρός άνδρας δίνει τα πρώτα σημάδια ζωής καθώς αρχίζει να κινείται το χέρι του και κουνάει το κεφάλι του σημάδι ότι ξυπνάει ακριβώς όπως το είχα δημόσια αιτηθεί να γίνει... Και έγινε.
Όλα αυτά είναι δημοσιευμένα, ο καθένας μπορεί να τα δει και να πιστοποιήσει του λόγου μου το αληθές.
Ο νεαρός άνδρας πεθαίνει στις 20 Ιουλίου 2025 υπό πολύ ύποπτος συνθήκες.
Δεν υπάρχουν πουθενά γραμμένα και κάνεις δεν τα ξέρει εκτός από εμένα προσωπικά που από όσο μπορώ να πω με βεβαιότητα είμαι ο μοναδικός στην Ελλάδα που ασχολείται με αυτό το είδος Μαγείας που ονομάζεται Ashipu.
Η παράδοση του ashipu ήταν μυστική και εδώ ακριβώς βρίσκεται η αξία του αντικειμένου καθώς πρόκειται για μυστική γνώση η οποία, κείμενα όπως αυτό δείχνουν πώς μπορούσε να μεταδοθεί μόνο σε κλειστό οικογενειακό κύκλο από γενιά σε γενιά.
Είναι πιθανό ότι αυτή η πινακίδα προήλθε από το Σιπάρ και ήταν μέρος ενός μεγάλου αρχείου κειμένων.
Αφήνοντας στην άκρη αυτό το σημαντικό ξόρκι θεραπείας πάμε να δούμε ένα άλλο σημαντικό φυλαχτό από την ίδια περιοχή.
Σχήμα 1: Φυλαχτό Lamashtu από οψιδιανό από τις αρχές της 1ης χιλιετίας π.Χ., που βρέθηκε στο σύγχρονο Ιράν | Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης.
Είναι σημαντικό στοιχείο να αναφερθεί ότι αυτά που ακούγονται από εκπομπές τηλεπώλησεις όπως του Δημοσθένη Λιακόπουλου περί Lilith Lamashtu στην πραγματικότητα προέρχονται από μασονικές πηγές και είναι εντελώς παπάντζες χωρίς καμία απολύτως σχέση με την πραγματικότητα.
Όποιος έχει νοημοσύνη και έχει διαβάσει τα Απόκρυφα Ευαγγέλια ξέρει καλά πως η Λίλιθ δεν έχει καμία σχέση με την Μεσοποταμία και δεν είναι τόσο πολύ σκοτεινή όσο λένε αυτοί που στην πραγματικότητα την πολεμάνε ενώ στην βιτρίνα και για το θεαθηναι δείχνουν το ακριβώς αντίθετο.
Σύμφωνα με τα Απόκρυφα Ευαγγέλια η Αιώνας Σοφία συνδέεται με την Λίλιθ η οποία εμφανίζεται ως ELELETH στο πλευρό του Σάκλας ή Σαμαηλ, συνδέεται με την Zoe δηλαδή μιλάμε για την εβραϊκή Εύα καθώς το όνομα της Ζωή είναι γραμμένο σε ελληνική προφορά, και η σειρά τελειώνει με την Barbelo.
Είτε σάς αρέσει είτε όχι αυτό λένε τα Απόκρυφα Ευαγγέλια.
Το όνομα ELELETH που εμπεριέχει το θεϊκό στοιχείο El σημαίνει το θεϊκό ον και το όνομα αυτό σημαίνει Φωτισμένη ή Φωτεινή γεγονός που πιστοποιεί η σχέση της με τα Σεραφείμ των οποίων ήταν η Κυρά πριν την Παναγία.
Στην πραγματικότητα ο δαίμονας Lamashtu είναι το πνεύμα της μυθικής βασίλισσας της Λιβύης Λάμιας.
Έχω αναφερθεί μέσα από δημοσιεύματα μου για την συγκεκριμένη οντότητα στο παρελθόν.
Σε εκείνες τις δημοσιεύσεις έχω αναφέρει κάποιες λανθασμένες πληροφορίες που μπορεί κάποιος να καταλάβει αν πρώτα διαβάσει αυτή την δημοσίευση.
Ένα είναι σίγουρο ότι πρόκειται για την μυθική βασίλισσα της Λιβύης και ότι έτρωγε παιδιά.
Αυτό το συγκεκριμένο θέμα του κανιβαλισμού και της αιμοποσίας είναι κάτι που δυστυχώς συνεχίζεται μέχρι σήμερα, ολόκληρη η μουσική και τηλεοπτική βιομηχανία του Hollywood βρωμάει κατανάλωση ανθρώπινης σάρκας παιδιών ... Pizza όπως ονομάζεται στην δική τους argo language.
Στο διαδίκτυο υπάρχουν πολλά στοιχεία για το συγκεκριμένο θέμα, και ειδήσεις και εγώ προσωπικά έχω αναδείξει μέσα από το Instagram πάρα πολλά βίντεο με τέτοια φαινόμενα.
Πριν μιλήσω για το φυλαχτό από την οπτική γωνία της Μαγείας αυτό που θεωρώ σημαντικό να αναφερθεί και μου έχει διαφύγει τις προηγούμενες φορές είναι το γεγονός ότι στην πραγματικότητα η συγκεκριμένη μορφή ανήκει σε ένα συγκεκριμένο είδος όντων που δεν είναι homo Sapiens Sapiens, δεν είναι η μοναδική του είδους της καθώς έχω συναντήσει πολλές περιπτώσεις τέτοιες γεγονός πολύ σημαντικό για την κατανόηση της φύσης και της μορφής της συγκεκριμένης γυναίκας.
Η σχέση της με τον σκύλο και το γουρούνι φανερώνει ότι πρόκειται για μια ακάθαρτη οντότητα συνδεδεμένη με το κακό, το βρόμικο και το ανήθικο.
Το γεγονός ότι καβαλάει γάιδαρο δείχνει ολοκάθαρα ότι ήταν πόρνη ή σεξουαλικά απελευθερωμένη με την αρνητική έννοια.
Από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι και τον μεσαίωνα πόρνες και μοιχαλίδες διαπομπευόνταν περιφερόμενες πάνω σε ένα γαϊδούρι.
Μόνο στην ορθόδοξη χριστιανική εκδοχή του ίδιου πράγματος εορτάζεται την Κυριακή των Βαΐων αυτό το γεγονός ως κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά συνέβη στην εποχή του Χριστού...😂
Ας δούμε τώρα την Μαγεία του συγκεκριμένου φυλαχτού.
Αποτροπαϊκά φυλαχτά χρησιμοποιούνταν σε όλη την Αρχαία Μεσοποταμία για να αποκρούσουν τον δαίμονα Lamaštu .
Χρησιμοποιούμενα για την πρόληψη του περιγεννητικού μητρικού και βρεφικού θανάτου και ασθενειών, αυτά τα φυλαχτά μας βοηθούν να κατανοήσουμε τη μητρότητα στην Αρχαία Μεσοποταμία.
Το κύριο φυλαχτό που αναφέρεται σε αυτό το δοκίμιο είναι ένα φυλαχτό Lamashtu από οψιδιανό (Σχήμα 1) , που χρονολογείται στην 1η χιλιετία π.Χ.
Στο μπροστινό μέρος βρίσκεται η Lamashtu, με κεφάλι λιονταριού γρύπα και ένα αδυνατισμένο ανθρώπινο σώμα. Τα χέρια της είναι υψωμένα και λυγισμένα στους αγκώνες.
Έχει μακριά αιχμηρά νύχια.
Ένα κουτάβι και ένα γουρουνάκι βρίσκονται στα πόδια της, και γύρω της υπάρχουν «γυναικεία» εργαλεία, όπως ένα αδράχτι, μια χτένα και μια περόνη (καρφίτσα).
Η σφηνοειδής γραφή που περιβάλλει αυτήν την εικόνα είναι επίσης στο πίσω μέρος και είναι μια ακκαδική προστατευτική επίκληση ...
Η δημιουργία τέτοιων φυλαχτών συνεχίστηκε για πάνω από 1500 χρόνια, υποδηλώνει μια επίμονη ανάγκη για προστασία από ένα τέρας σαν αυτήν.
Αν και αυτό το φυλαχτό δεν βρέθηκε στη Μεσοποταμία, η πίστη στη Λαμαστού ξεπερνούσε τα γλωσσικά, πολιτικά και γεωγραφικά όρια και ήταν αρχικά μια μεσοποταμιακή οντότητα.
Βρίσκουμε φυλαχτά της Λαμαστού όπως αυτό σε όλη την Εύφορη Ημισέληνο και η πίστη στη Λαμαστού μπορεί να εντοπιστεί στη Σουμερία.
Ήταν γνωστή ως Ντίμμε στα Σουμεριακά, αλλά είναι περισσότερο γνωστή για το ακκαδικό της όνομα, Λαμαστού , αν και αυτά τα ονόματα συχνά εναλλάσσονται.
Η πίστη σε δαίμονες όπως η Λαμαστού, και σε καλοπροαίρετη και κακόβουλη μαγεία, ήταν μέρος του ιστού της θρησκευτικής βαβυλωνιακής κοινωνίας και η θρησκεία έπαιζε αναπόσπαστο ρόλο στην καθημερινή ζωή.
Η χρήση των φυλαχτών από τις μητέρες το αποδεικνύει αυτό.
Μεγάλο μέρος της γνώσης μας για τη μητρότητα στην αρχαία Μεσοποταμία περιορίζεται στην κατανόησή μας για τις θεϊκές μητέρες, όπως η Τιαμάτ ή η Νισούν.
Αυτό ίσως οφείλεται στο γεγονός ότι πολλά αρχεία γράφτηκαν από γραμματείς ή για απρόσωπους σκοπούς.
Η κύρια πηγή γνώσης μας για τη συνηθισμένη μητρότητα προέρχεται από τέτοια μαγικά ευρήματα, καθιστώντας αυτά τα φυλαχτά ανεκτίμητα.
Το γεγονός ότι το Σχήμα 1 είναι αποτροπαϊκό υποστηρίζει τις γνώσεις μας για τη μητρότητα και τη βρεφική ηλικία στην αρχαιότητα.
Το ποσοστό βρεφικής θνησιμότητας ήταν συγκλονιστικό, με τουλάχιστον το 20% να μην φτάνει στην παιδική ηλικία και το 5% να είναι θνησιγενές.
Ο μέσος όρος μητρικού θανάτου ήταν περίπου 14% με βάση δεδομένα από την 1η χιλιετία π.Χ. στην Αρχαία Ελλάδα, ωστόσο, δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ήταν πανομοιότυπο στην Αρχαία Μεσοποταμία εκείνη την εποχή, καθώς δεν έχουμε σχετικά δεδομένα από αυτήν την τοποθεσία.
Η αξία μιας γυναίκας ήταν στενά συνδεδεμένη με την τεκνοποίηση, επομένως είχε υψηλά διακυβεύματα.
Δεν ήταν μόνο σωματικά επικίνδυνο, αλλά ήταν και κρίσιμο για την κοινωνική της θέση.
Αυτά τα φυλαχτά παρέχουν πληροφορίες για τις ανησυχίες των γυναικών, όχι μόνο για τη σωματική τους ασφάλεια και την ασφάλεια των μωρών τους, αλλά και για τις ανησυχίες τους σχετικά με το να είναι καλές μητέρες και, επομένως, καλές γυναίκες.
Η ελπίδα που είχαν αυτές οι μητέρες σε αυτά τα φυλαχτά επιβεβαιώνει το επιχείρημα των μελετητών ότι η πίστη στη μαγεία είναι κάτι συνηθισμένο και υποστηρίζει επίσης την ιδέα ότι η επιτυχία μιας γυναίκας στον τοκετό και τη μητρότητα ξεπερνούσε την μαιευτική της υγεία.
Ωστόσο, πώς γνωρίζουμε ότι αυτά τα φυλαχτά υποδηλώνουν ανησυχίες σχετικά με το να είναι καλή μητέρα και γυναίκα;
Μπορούμε να αρχίσουμε να το εξερευνούμε κατανοώντας την Lamashtu.
Θυμηθείτε ότι όπως προείπαμε πρόκειται για μια γυναίκα ελεύθερων ηθών, πιθανότατα πόρνη σίγουρα όχι μάγισσα γιατί δεν υπάρχει κανένα απολύτως στοιχείο που να δείχνει ολοκάθαρα ότι ήταν μάγισσα, δηλαδή μιλάμε για το ακριβώς αντίθετο από αυτό που ήθελε μια γυναίκα εκείνης της εποχής να είναι.
Παρένθεση εδώ να σημειώσουμε ότι πιθανότατα η Lamashtu σκότωνε τα μωρά της προϊόν πορνείας μέσω εκτρώσεων για ευνόητους λόγους, γεγονός που σημαίνει ότι πιθανότατα όλα τα υπόλοιπα στοιχεία προστέθηκαν αργότερα.
Βέβαια τίποτα απολύτως δεν αποκλείεται αλλά η λογική ότι σχετίζεται με τον θάνατο βρεφών και εγκύων γυναικών δείχνει ολοκάθαρα προς την κατεύθυνση της άμβλωσης και όχι του κανιβαλισμού βρεφών.
Στην Αρχαία Μεσοποταμιακή Μυθολογία, η Λαμαστού είναι κόρη του θεού του ουρανού, Άνου όπως όλοι οι υπόλοιποι Ανουνάκι που μοιράζονται την ίδια ακριβώς μορφή όπως προαναφέρθηκε.
Υποβιβάστηκε σε δαιμονική κατάσταση λόγω της επιθυμίας της να τρώει νεογέννητα και να προκαλεί ασθένειες, στην πραγματικότητα είναι μια διαστροφή της φύσης.
Οι κλειδαριές δεν θα την κρατήσουν έξω.
Την απομακρύνει ο δαίμονας Παζούζου, μια φτερωτή οντότητα Ανουνάκι και αυτός ο οποίος εμφανίζεται ως ένας από τους ανέμους στην αρχαία ελληνική μυθολογία όπως έχω γράψει δημόσια αναλυτικά μέσα από προηγούμενη ανάρτηση μου.
https://adamakisangel2.blogspot.com/2025/08/pazuzu.html
O PAZUZU είναι ο κύριος δαίμονας ικανός να πολεμήσει τη Λαμαστού.
Την εκδιώκει στα σύνορα του πολιτισμού, είτε στην έρημο είτε στη θάλασσα, συνδέοντάς την με τέρατα όπως η Λάμια και ο Γκέλο, τα οποία εξαλείφονται με παρόμοιο τρόπο.
Η Λαμαστού, όπως πολλές κακόβουλες οντότητες, είναι ένα αμάλγαμα αρπακτικών.
Σε παλαιότερες απεικονίσεις, έχει κεφάλι λύκου και αργότερα κεφάλι λιονταριού ή γρύπα.
Έχει αιχμηρά νύχια, μερικές φορές επτά σε κάθε χέρι.
Είναι αδυνατισμένη, και συχνά η μόνη ένδειξη ότι είναι γυναίκα είναι ότι θηλάζει βρώμικα ζώα, όπως χοίρους ή αδέσποτα σκυλιά.
Στο Σχήμα 1 , πλαισιώνεται από ένα γουρουνάκι και ένα κουτάβι αντί να τα θηλάζει, αλλά η παρουσία αυτών των ζώων είναι μέρος της εικόνας της.
Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την ιδανική εικόνα των γυναικών και των μητέρων, η οποία απεικονίζει το στήθος και τον θηλασμό, καταδεικνύοντας τη θηλυκότητά τους σε σύγκριση με το γεγονός ότι η Λαμαστού δεν έχει στήθος γεγονός που σημαίνει ότι πιθανότατα μπορεί να είναι η ίδια αυτή η αρχαία ελληνική δαιμονική οντότητα Αβυζούθ την οποία εγώ προσωπικά έχω γνωρίσει σε πολύ νεαρή ηλικία.
Ουσιαστικά, η Λαμαστού είναι η αντιστροφή της μητρότητας.
Μια καλή γυναίκα θρέφει τη ζωή, αλλά ο Λαμαστού τη δηλητηριάζει.
Μια καλή γυναίκα συντηρεί τη ζωή, αλλά ο Λαμαστού την τερματίζει.
Το πιο σημαντικό, μια καλή γυναίκα ζει τη ζωή – ο Λαμαστού είναι ανίκανη να το κάνει αυτό.
Είναι μια Αντι-Μητέρα, μια αντι-κουροτρόφος μια τυπική Λυκάονας ( Locus 7 • Nimbus 7 ) ) ακριβώς όπως η Πισπιριγκου και η Μουρτζουκου των οποίων τα εγκλήματα μας απασχόλησαν πανελλαδικά πρόσφατα.
Στην πραγματικότητα η συγκεκριμένη οντότητα είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος.
Μια πλούσια μητέρα θα μπορούσε να κατηγορήσει τις μαίες και τις τροφούς για μαγεία όταν τα πράγματα πήγαιναν στραβά.
Μια αγρότισσα μητέρα που θήλαζε τα δικά της βρέφη θα μπορούσε να κατηγορήσει έναν δαίμονα.
Κατηγορώντας τη Λαμαστού, θα μπορούσε να είναι μια καλή μητέρα, γιατί μια κακή μητέρα θα προκαλούσε την ατυχία της , μέσω κοινωνικού αποκλεισμού, στιγματισμού και πολλά άλλα.
Φαίνεται ότι ο τρόπος για να κατευναστεί η Λαμαστού είναι να περιβληθεί με σύμβολα γυναικείας φύσης, σαν να την ευχαριστούν τα γυναικεία πράγματα όπως συμβαίνει συνήθως με όλες τις εύκολες γυναίκες γενικά.
Καλλυντικά, αρώματα και λούσα για να αισθάνονται ωραίες και να προκαλούν τον έρωτα.
Στο Σχήμα 1 , μια χτένα, ένα αδράχτι και μια περόνη την περιβάλλουν.
Αντικείμενα που σχετίζονται με οικιακές χειροτεχνίες όπως η παραγωγή υφασμάτων.
Θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε ότι η Λαμαστού ηρεμεί όταν γίνεται αντιληπτή ως καλή γυναίκα και πιθανώς θέλει να είναι κάποιο είδος μητέρας.
Ο Κλεγκ υποστηρίζει ότι η Λαμαστού είναι μια τραγική φιγούρα επειδή κάνει ό,τι κάνει μια μητέρα με το αντίστροφο αποτέλεσμα.
Στην πραγματικότητα είναι η κλασσική περίπτωση τοξικής μητέρας που ενώ η ίδια αυτή πιστεύει ότι είναι η ιδανική , στην πραγματικότητα καταστρέφει τα παιδιά της με παντός είδους τρόπους.
Φυσικά, δεν μπορούμε να ξεχνάμε ότι είναι πρωτίστως μια κακόβουλη οντότητα, καταραμένη λόγω των κοινωνικά απαράδεκτων επιλογών τής.
Είναι ανήθικη και βρωμιάρα δηλαδή καμία σχέση με κυρία και νοικοκυρά.
Μπορούμε επομένως να τολμήσουμε να πούμε ότι η Λαμαστού αντιπροσωπεύει μια σκληρή πραγματικότητα.
Είναι μια εκδήλωση των σύνθετων συναισθημάτων που μπορούν να νιώσουν οι γυναίκες που δεν ταυτίζονται με τα κοινωνικά αποδεκτά status, οι πόρνες που εσκεμμένα κάνουν άμβλωση καθώς και οι γυναίκες που έχουν βιώσει αποβολές ή τραυματικές γεννήσεις.
Η Λαμαστού είναι το αρχέτυπο αυτού του είδους γυναικών.
Αυτό υποστηρίζεται από τον Clegg, ο οποίος λέει ότι η Lamashtu ήταν τελικά αχώριστη από ένα συγκεκριμένο είδος φαντάσματος, τη lilitu : αυτά είναι τα φαντάσματα ανύπαντρων κοριτσιών που πέθαναν πριν προλάβουν να βιώσουν οικειότητα και να γίνουν μητέρες.
Αυτά τα φαντάσματα, «... δολοφονούν βρέφη (και τις μητέρες τους) επειδή είναι γεμάτα ζήλια για τις ζωντανές γυναίκες που έχουν παιδιά και συζύγους ενώ αυτές δεν μπορούν».
Ωστόσο, η Lamashtu είναι κάτι περισσότερο από αυτό.
Πέρα από την απώλεια παιδιού, την υπογονιμότητα, το τραύμα κατά τη γέννηση και τον φόβο του μητρικού θανάτου, ένα άλλο φαινόμενο πλήττει τις μητέρες όπως το Lamashtu: η ψυχική ασθένεια μετά τον τοκετό.
Η Λαμαστού είναι το τέρας που οι γυναίκες μπορεί να έβλεπαν τον εαυτό τους , μια αποτυχημένη μητέρα, όπως πρότεινε η Γουί.
Γνωρίζουμε ότι τα προβλήματα ψυχικής υγείας κατά την εγκυμοσύνη είναι συνηθισμένα, με έως και το 27% των εγκύων και των νέων μητέρων να τα βιώνουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Μπορούμε μόνο να υποθέσουμε ότι οι γυναίκες της Αρχαίας Μεσοποταμίας πάλευαν με τα ίδια συναισθήματα, αλλά σε μια κοινωνία που έτεινε να αντιμετωπίζει τόσο τις ψυχικές όσο και τις σωματικές παθήσεις ως αποτέλεσμα δαιμονικής κατοχής.
Έτσι, η Λαμαστού ενσαρκώνει το τέρας μέσα της, το σκοτάδι που μπορεί να βιώσει μια μητέρα μετά από τέτοιες μνημειώδεις αλλαγές στη ζωή της, και για να αντιμετωπίσει αυτό το σκοτάδι, το μόνο που χρειαζόταν ήταν ένα ξόρκι, ένα ασίπου και, το πιο σημαντικό για εμάς, ένα φυλαχτό.
Υπό αυτό το πρίσμα, η Lamashtu αποτελεί ένδειξη καλοσύνης προς τις μητέρες.
Παρά το γεγονός ότι αναλογίστηκε τους πιο σκοτεινούς φόβους μιας μητέρας, η Lamashtu έγινε διάγνωση, μια εξήγηση για τις τραγωδίες που η επιστήμη δεν μπορούσε ακόμη να εξηγήσει.
Η Lamashtu θα μπορούσε να βοηθήσει μια μητέρα να νιώσει λιγότερο πληγωμένη.
Βέβαια όλα αυτά μπορεί να είναι και αμπελοφυλλοσοφίες του κώλου σαν αυτές που βλέπουμε σήμερα με τον κάθε άσχετο που προσπαθεί να ερμηνεύσει την Μαγεία μέσω της επιστήμης της ψυχολογίας με αποτέλεσμα να ακούγονται οι πιο τρελές ιδέες που οδηγούν σε παρερμηνείες..
Το Σχήμα 1 μας λέει πολλά για τη μητρότητα στην Αρχαία Μεσοποταμία.
Επιβεβαιώνει τον κατανοητό φόβο και την πραγματικότητα του μητρικού και βρεφικού θανάτου στην Αρχαία Μεσοποταμία.
Μας λέει επίσης για τους έμφυλους ρόλους, συνδέοντας την ιδέα της γυναικείας φύσης με την ικανότητα να θρέφει κανείς τη ζωή, παρουσιάζοντας τον μεγαλύτερο εχθρό μιας μητέρας ως ένα τέρας που αντιστρέφει κάθε μητρική συμπεριφορά.
Μας δίνει μια εικόνα για τον ψυχολογικό αντίκτυπο που είχαν αυτές οι βαριές προσδοκίες στις γυναίκες, μέσω της διαγενεακής τους ανάγκης να αποδώσουν τις τραγωδίες της γέννας τους σε ένα τέρας, εκτοπίζοντας το στίγμα και τον πόνο της υπογονιμότητας, του βρεφικού θανάτου και της ψυχικής ασθένειας, διατηρώντας την «καλοσύνη» τους σε μια κοινωνία που έκανε τη γυναικεία φύση τους να εξαρτάται από τη μητρότητα τους..
Βιβλία :
Ένα εξαιρετικό βιβλίο Μαύρης Μαγείας που αφορά την Lamashtu είναι το
Lamaštu: Μια Έκδοση της Κανονικής Σειράς Επικλήσεων και Τελετουργιών του Lamaštu και Σχετικά Κείμενα από τη Δεύτερη και Πρώτη Χιλιετία π.Χ. (Μεσοποταμικοί Πολιτισμοί)
Η Λαμάστου ήταν ένας από τους σημαντικότερους δαίμονες της Μεσοποταμίας, παίζοντας κυρίαρχο ρόλο στις μαγικο-θρησκευτικές και μαγικο-ιατρικές πεποιθήσεις και πρακτικές της αρχαίας Μεσοποταμίας για σχεδόν δύο χιλιετίες.
Ωστόσο, δεν έχει αποτελέσει ποτέ αντικείμενο επιστημονικής μονογραφίας αφιερωμένης στα κειμενικά και οπτικά στοιχεία για αυτήν, τις δραστηριότητές της και τα μέτρα που έλαβαν οι αρχαίοι μαγικοί ειδικοί για να την αντιμετωπίσουν.
Αυτός ο τόμος επίσης δεν καλύπτει αυτήν την περιγραφή, επειδή καλύπτει μόνο ένα μέρος του υλικού: είναι μια έκδοση μόνο του κειμενικού αρχείου, το οποίο, ωστόσο, συγκεντρώνεται εδώ όσο το δυνατόν πληρέστερα σήμερα.
Ο Walter Farber, ο οποίος έχει μελετήσει αυτό το υλικό για δεκαετίες, παρουσιάζει μια ολοκληρωμένη συλλογή όλων των γνωστών κειμένων, τα κείμενα των κύριων ξορκιών σε μορφή «παρτιτούρας», καθώς και μεταγραφή και μετάφραση ορισμένων βοηθητικών κειμένων.
Αυτός ο πολυαναμενόμενος τόμος θα καλύψει το κενό στη βιβλιογραφία σχετικά με αυτή την πτυχή της ζωής και της σκέψης των αρχαίων λαών της Μεσοποταμίας σχετικά με τον χαρακτήρα αυτού του κακόβουλου πλάσματος και τα μέσα αποτροπής της απειλής που αποτελούσε.
Βιβλιογραφία κειμένου
Budin, SL, Turfa, JM και Couto-Ferreira, ME (2016). Γυναίκες στην αρχαιότητα: πραγματικές γυναίκες σε όλο τον αρχαίο κόσμο . Abingdon, Oxon: Routledge.
Clegg, S. (2023). Γυναικεία Παράδοση . Λονδίνο: Bloomsbury Publishing Ltd.
Delgado Hérvas, A. και Rivera-Hernández, A. (2018). Μητρότητα και βρεφική ηλικία στη Μεσόγειο κατά την Αρχαιότητα . Οξφόρδη: Oxbow Books.
Άρθρα Περιοδικών
Said, M. (2020). Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης: Εκδόσεις 2020. Μετάφραση από τον W. Lambert. και μετάφραση από τον Farber. Chicago Press: Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης.
Valk, J. (2016). «Απολαμβάνουν σιρόπι και γκι σε τραπέζια από ασήμι και χρυσό»: Απώλεια βρεφών στην Αρχαία Μεσοποταμία. Περιοδικό Οικονομικής και Κοινωνικής Ιστορίας της Ανατολής .
Wee, JZ (2021). Το φυλαχτό Lamashtu: ένα πορτρέτο της φροντίστριας ως δαιμονικής. Δελτίο Βιβλιοθήκης του Χάρβαρντ .
Άρθρα Ιστού
Kulik, RM (2022). Pazuzu | Μεσοποταμία, Δαίμονας και Περιγραφή | Britannica .
Εθνική Υπηρεσία Υγείας Αγγλίας (2018). ΕΣΥ Αγγλίας» Περιγεννητική ψυχική υγεία .
Οι Εκδότες της Εγκυκλοπαίδειας Britannica (1998). Lamashtu | Δαίμονας της Μεσοποταμίας | Britannica .
.jpeg)